بُقرآباد(Boghrabad) یا در زبان محلی «بولقاوار» روستایی در استان اردبیل ایران است. روستای بقرآباد از توابع بخش هیر شهرستان اردبیل است. شغل مردم روستا کشاورزی و باغداری می باشد، البته به دلیل نبود درآمد کافی و مشکلاتی که در بستر کشاورزی و باغداری وجود دارد اکثر مردم نمی توانند از این راه درآمد زندگی خود را به دست آورند بخاطر همین موضوع عده ی زیادی از اهالی این روستا با رفت و آمد به شهرهایی همچون اردبیل و تهران در این شهرها مشغول انجام کار و درآمدزایی هستند.

جمعیت و زبان

جمعیت بقرآباد 1099 نفر تعداد 539ن فرمرد و 560 نفر زن و 281 خانوار می باشد. دین اهالی اسلام و مذهب آنان تشیع می باشد. زبان مردم این روستا ترکی آذربایجانی است. بیشترین شهرت این روستا از دیرباز به خاطر علمای دینی منطقه و گیلاس و آلبالوی آن می باشد.

تاریخ

بر اساس مطالعات و بررسیهای بعمل آمده و آثار باستانی به جا مانده در این روستا،این روستا به عصر مفرغ که حدود 4.5 الی 6 هزار سال قدمت دارد برمیگردد. اطلاعاتی که از تاریخ نام این روستا به دست آمده و این اطلاعات سینه به سینه در طول تاریخ به ما رسیده، این گونه بوده است که در این منطقه از زمین بخارهایی خارج میشد که مردم این منطقه این بخارهایی که با فشار از زمین خارج می شدند را بوق می گفتند و در نتیجه این منطقه با نام بوقلاوار یعنی جایی که دارای بوق یا بخار است نام گذاری شد. که با ورود این نام به زبان و ادبیات فارسی مانند همه ی اسامی اماکن ترکی دچار تغییر و تحول شده و در زبان فارسی و رسمی و جغرافیای کشوری با اسم بُقرآباد ثبت شده است. ریشه دیگر اسم روستا که در تلفظ محلی به شکل بغلاوار است به معنای جایگاه خدایان می باشد ، چرا که بُغ به معنای خدا و حاکم بوده و لاوار نیز پسوند مکان در زبان ترکی است .

آب و هوا

آب و هوای منطقه بسیار خنک و در فصول بارانی بادهایی باعث سردی بیشتر می شود. در فصول زمستانی این روستا سرد و در تابستان معتدل می باشد.

جاذبه های گردشگری

این روستا دارای طبیعت فوق العاده زیبا از جمله باغ های آلبالو و گیلاس، کوه های دیدنی و چندین چشمه همیشه جوشان است و از پتانسیل سرمایه گذاری بالایی برخوردار است ، همچنین این منطقه تا حد زیادی از لحاظ تاریخی و باستان شناسی مورد بی مهری و غفلت قرار گرفته است که نیازمند توجه ویژه است.

شغل روستا به دو دسته باغداری و کشاورزی تقسیم می شود.هرساله حدود 1000تن البالو و 700تن گیلاس از این منطقه برداشت می شود.در این روستا کم ابی رواج دارد و برای همین روستا در باغداری و کشاورزی با مشکل روبرو است. در این روستا کشاورزی در حد سنتی می باشد و از روش های جدید استفاده نمی شود.در این روستا دامپروری به صورت جزئی رواج دارد.