19.1K
سَقِّز یکی از شهرهای شمالغربی ایران در شمال استان کردستان است. شهر سقز بر روی دو تپهٔ طویل که رودخانهٔ سرپوشیدهٔ ولیخان از وسط آن میگذرد، بنا شدها...
سَقِّز یکی از شهرهای شمالغربی ایران در شمال استان کردستان است. شهر سقز بر روی دو تپهٔ طویل که رودخانهٔ سرپوشیدهٔ ولیخان از وسط آن میگذرد، بنا شدهاست. پستی و بلندیهای داخل شهر و چشمانداز رودخانهٔ سیمینهرود، که از کنار این شهر میگذرد، از ویژگیهای آن است. سقز در ناحیهای کوهستانی و مرتفع بین ارتفاعات نامنظم رشته کوه زاگرس واقع شدهاست.
این شهر با سنندج ۱۸۷ کیلومتر (از شمال) و با بوکان ۳۰ کیلومتر (از جنوب) فاصله دارد و تنها شهرِ دارای فرمانداری ویژه در استان کردستان است مردم سقز در اکثریت مسلمان و سنی شافعی مذهب اند و زبان اکثریت مردم سقز کردی سورانی است. طبق آمار سال ۱۳۹۵، شهر سقز پس از سنندج، دومین شهر پرجمعیت استان کردستان است.
نام امروزینِ سقز از نام قوم سکا به یادگار ماندهاست، و «سکز» همان «ساکز» است. در روزگار مادها، سکاها فراوان به مرزهای ایران میتاختند.
کتیبههای آشوری مربوط به ۷۰۰-۷۵۰ پیش از میلاد از سکاها یاد کردهاند. آنها در آن زمان در استپهای آسیای میانه زندگی میکردند و از تأثیر تمدنهای بینالنهرین بابل و آشور بهدور بودند. آنها تا حد زیادی تحت تأثیر تمدن برادران یکجانشین خود، مادها و پارسها، قرار داشتند که در نواحی جنوب آنها در فلات ایران زندگی میکردند. سکاها، مانند قوم خویشاوند خود، سرمتیان، از جنبشهای مزدایی و زردشتیگری که سرانجام توانست اعتقادات مادها و پارسها را دگرگون کند، بهدور بودند. هرودوت در کتاب چهارم درمورد این مردمان مینویسد:
درمورد سکاها حکایت دیگری هست که به عقیدهٔ من بیشتر مورد اعتماد است. موافق این حکایت، سکاها ابتدا در آسیا مسکن داشتند، بعد ماساگتها آنان را بیرون رانده و سکاها از رود آراکس (همان جیحون) گذشته، به زمین کیمریها وارد شدند. چون عدهٔ سکاها زیاد بود، کیمریها مشورت کردند که چه کنند. مردم عقیده داشتند که برای خاک، خود را به خطر نیندازند، پادشاهان بهعکس معتقد بودند که پایداری کنند. بین پادشاهانی که ترجیح میدادند بجنگند تا کشته شوند، اختلاف شد و به دو دسته تقسیم گشته با هم جنگیدند و همه کشته شدند. بعد مردم جسد آنها را دفن و اراضی خود را رها کره و سکاها آنها را گرفتند. هنوز هم در مملکت سکاها قلعههای کیمری وجود دارد…
روشن است که سکاها در تعقیب کیمریها راه را گم کرده وارد آسیا و مملکت ماد شدند، زیرا کیمریها در طول دریا حرکت کردند و سکاها به سمت قفقاز رفته و داخل ماد شدند. این روایت بین یونانیها و بربرها خیلی شایع است.
هرودوت از تهاجم سکاها به ایران در دوران هووخشترهٔ مادی یاد کرده؛ در حالی که سپاه ماد نینوا پایتخت آشور را محاصره کردهبود. خبر تهاجم سکاها به آذربایجان هووخشتره را ناچار کرد از نینوا بازگشته تا از کشور خود دفاع کند، شکست مادها در جنگی که در نزدیکی دریاچهٔ ارومیه واقع شد، موجب شد سکاها به قدرت اول آسیا بدل شوند. از تاختوتاز و غارتهای آنان در کتاب ارمیا، از کتب مذهبی یهودیان، نیز یاد شدهاست. چند سال بعد، هووخشتره با کشتن رهبران آنان موفق به شکستشان شد. سکاها در روزگار مادها بارها به مرزهای ایران تاختند. آنها گاه با آشور همپیمان میشدند و زمانی بههمراه مادها با آشوریان میجنگیدند. به دنبال حملهٔ مجدد آشور به مادها، خشتریته برای پایاندادن به حملات آشور با ماننا و سکاها پیمان دوستی بست و عملاً با آشور وارد جنگ شد. بعد از سکاها، کیمریها (یکی دیگر از قبایل صحرانشین شمال قفقاز) به منطقهٔ شمالغرب ایران حمله کردند و در سر راه خود، دولت اورارتو در باختر دریاچهٔ ارومیه و خاور آناتولی را نابود کردند. هووخشتره بزرگترین پادشاه ماد در ده سال اول حکومتش موفق شد که رابطهٔ خوبی با پروتوثیس پادشاه سکاها برقرار کند. هووخشتره ارتشش را به دو بخش پیادهنظام مجهز به نیزه و سوارهنظام تیرانداز (شکلی که از سکاها آموختهبود) تقسیم کرد و دولت نیرومندی در ماد تشکیل داد. هووخشتره پس از انقیاد سکاها در ماد، گروهی از سکاها را به غرب ماد کوچ داد و این سرزمین را به نام آنان سکزی یا ساکز خواندند که اکنون به «سقز» معروف است. رومن گیرشمن مینویسد: سکاها در زمان اشغال ایران، سَقِز، ناحیهای از کردستان را پایتخت خود قرار دادند، که الان نیز، با قدمتی ۳۰۰۰ ساله، یکی از قدیمیترین شهرهای جهان بهشمار میآید؛ چنانکه آثاری از ایشان در آن حوالی پیدا شده؛ و گویند که کلمهٔ «سقز»، مشتق اسم «سَکا» است.
برخی دیگر معتقدند که واژهٔ سقز برگرفته از نام «سیاکسار» یکی از پادشاهان مادی است که یونانیان او را «سیاکس» خواندهاند.
براساس آمار ارائهشدهٔ سال ۱۳۹۵ شهر سقز با جمعیت ۱۶۵٫۲۵۸ تن پس از سنندج، دومین شهر پرجمعیت استان کردستان است. زبان و گویش مردم سقز، کردی سورانی است. در سال ۱۳۷۰ شمار شهرنشینان شهرستان سقز حدود ۱۰۰٬۱۱۳ تن بودهاست و جمعیت روستاییان آن هم برابر با ۷۹٬۲۰۰ تن بوده که جمعاً کل شهرستان دارای جمعیتی برابر با ۱۶۰ هزار تن داشتهاست؛ اما با تغییرات حاصل در روستاهای خوشآبوهوا و ایجاد و احداث راههای آسفالتهٔ روستایی و برقکشی و مخابرات و دیگر امکانات، تمایل مردم به سکونت در روستاها بیشتر شدهاست.
سقز در ۴۶ درجه و ۱۷ دقیقهٔ طول جغرافیایی و ۳۶ درجه و ۱۴ دقیقهٔ عرض جغرافیایی از خط استوا واقع شدهاست. ارتفاع آن از سطح دریا ۱٬۴۷۶ متر است و نسبت به تهران ۲۵ درجه و ۲۷ دقیقهٔ طول باختری فاصله دارد. در ناحیهای کوهستانی و مرتفع بین ارتفاعات نامنظم رشته کوه زاگرس واقع شدهاست. در جنوب این شهر، کوههای «هیجانان»، و در باختر آن، کوههای «مَلقَرَنی» گستردهاند. شهر سقز از شمال به استان آذربایجان غربی (شهر بوکان، حدفاصل ۳۵ کیلومتری)، از باختر به شهر بانه حدفاصل ۵۵ کیلومتری، و منطقهٔ ایل گورک و حدود شهرستان سردشت، از جنوب به منطقهٔ سَرشیو و مریوان، و از خاور به شهرستان دیواندره منتهی میشود.
سقز زمستانهایی بسیار سرد دارد و براساس دادههای سازمان هواشناسی، یکی از سردترین نقاط شهری ایران است. یکی از پایینترین دماهای ثبت شده در این شهر ۴۵- درجهٔ سانتیگراد بودهاست. به گزارش سازمان هواشناسی جمهوری اسلامی ایران شهر سقز به همراه شهر بستانآباد در استان آذربایجان شرقی که دمای ۴۶- درجه در آن بهثبت رسیده سردترین شهرهای ایران لقب گرفتهاند
مردم سقز پیرو دین اسلام و مذهب سنی هستند.
مردم سقز به گویش سورانی سخن میگویند.
براساس برخی منابع، سقز در دورهٔ صفویه مرکز تجاری و داد و ستد در منطقهٔ شمال غرب ایران بودهاست.
شهر سقز در ۵ کیلومتری جادهٔ بوکان دارای شهرک صنعتی است که از واحدهای فعال آن میتوان به کارخانهٔ قند محمدی، کارخانهٔ کیک آسو، کارخانهٔ آب معدنی کیمیا، کارخانهٔ لبنیات پرشنگ، کارخانهٔ روغن موتور شیما نول، کارخانهٔ فیلتر خودرو ایزیرتا، و کارخانهٔ لامپ کممصرف اشاره کرد.
بازار در سقز نقش محوری دارد و یکی از ارکان اصلی این شهر در محل کنونی است. بازار سقز از چند بازار کوچک دیگر تشکیل شده که براساس کالاهای عرضهشده و فروشندگان تقسیمبندی شدهاند. از میان این بازارها میتوان به «بازار بالا» که محل عرضهٔ کالاهای لوکس است، همچنین «بازار پایین» که محل عرضهٔ کالاهای سنتی مانند پارچه، لوازم عروسی و اقلام کشاورزی است اشاره کرد. در کنار این دو بخش بزرگ، چند بخش دیگر هم وجود دارد، مانند بازار یهودیها (که هماکنون محل کار خیاطان مسلمان است) و قازاخانه (معروف به «شیطانبازار») که امروزه بهطور گستردهای مورد بازدید مسافران قرار میگیرد.
از جمله اماکن تفریحی سقز میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
مجموعه هتل کورد سقز روبروی رودخانه سقز و مجموعه پارکهای این شهر، دارای مجموعه آبی (سرسره آبی) رستوران ایرانی و ایتالیایی، دو کافی شاپ، فروشگاه، پارکینگ سرپوشیده واقع در میدان مادر
درمیان مسلمانان مسجد یکی از رایجترین اماکن عمومی در درجهٔ اول است. در مقایسه با دیگر شهرهای استان کردستان، شمار مساجد سقز زیادند. در سقز شمار زیادی صوفی از طریقتهای قادریه و نقشبندیه زندگی میکنند که هر کدام دارای تکایا و خانقاههای مخصوص خود هستند. معروفترین مساجد سقز عبارتند از:
سقز دارای یک شهرداری مرکزی و سه ناحیهٔ مدیریتی شهرداری است که هماکنون چیا صالحی بابامیری شهردار سقز است.
سقز دارای یک منطقهٔ شهرداری است. که دارای معاونتهای حمل و نقل ، شهرسازی و عمران میباشد .
شهر سقز در گذشته در دشتی در جنوبباختری شهر فعلی قرار داشت که اکنون به "کهنه سقز" یا "سقز کهنه" معروف است. شهر فعلی نخست در اطراف بازار بهوجود آمد و قدیمیترین محله، همان محلهٔ «بازار شهر» است که پس از چندی بر اثر ارتباط تبریز، سنندج و بانه طرفین جادههای آن آباد شد. امروزه موقعیت طبیعی و نحوهٔ استقرار شهر در دامنهٔ ارتفاعات و رودخانهای که از کنار آن جاری است، سقز را از شهرهای دیگرِ استان متمایز کردهاست.
محلّات امروزیِ شهر سقز:
ازجمله پارکهای سقز میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
سقز دومین شهر پرجمعیت استان کردستان بعد از سنندج است و ازدحام جمعیت شهری و روستایی در طول روز و همینطور قرار گرفتن در مسیر اصلی جاده کرمانشاه به تبریز و آماده نشدن کمربندی بزرگراه کرمانشاه - میاندوآب در مسیر سقز و همینطور قدیمی بودن و کوچک بودن خیابانهای اصلی شهر باعث ترافیک سنگینی در طول روز بخصوص ساعات پایانی روز میشود. بلوار کردستان، بلوار شهید بهشتی، بلوار وحدت، بلوار سنندج، بلوار حافظ، بلوار ارتش، بلوار جمهوری، خیابان امام، خیابان معلم، پل هوایی از پر ترافیکترین معابر سقز است.
نادر فخری در جلسه شورای ترافیک شهرستان سقز که در فرمانداری این شهرستان تشکیل شد بیان کرد با پیشبینی نصب ۲۱ دوربین مدار بسته، رصد مشکلات مسیرهای بین شهری و انعکاس آن به ادارات مربوطه استان و اصلاح هندسی تقاطعهای سطح شهر، بررسی و پیشبینی زیر گذر و روگذر، اعمال محدودیتهای ترافیکی برای تسهیل دررفتوآمد مردم به ویژه در محلات مرکزی و تجاری شهر و تشکیل کمیته فنی برای بررسی مسائل به صورت کارشناسی از جمله مواردی است که در دستور کار این شورا است.
شهرداری سقز و شورای ترافیک این شهر به دلیل وجود نیاز ترافیکی این شهر اقدام به احداث تقاطع غیر همسطح در بلوار کردستان کردهاند. تقاطع غیر همسطح بلوار کردستان با طول ۴۵۰ متر عرض ۱۶/۲۰ متر ارتفاع ۸/۵۰ وبا اعتبار اولیه ۶۵ میلیارد ریال از منابع داخلی شهرداری سقز احداث میشود.
کدهای استان کردستان برای شمارهگذاری خودرو ۵۱ و ۶۱ است که کد ۵۱ برای شهرستان سنندج و کد ۶۱ برای شهرستانهای آن میباشد. پلاک خودروهای سقز ایران ۶۱ ب و ایران ۶۱ م است.
به ترتیب الفبا:
شهر سقز تاکنون سه سینما داشتهاست:
نخستین سینمای سقز توسط یکی از خاندان رعدی تأسیس شد که «سینما (؟)» نام داشت که در پی یک آتشسوزی در اواسط دههٔ ۱۳۵۰ ویران شد و هرگز بازسازی نشد. سینمای مخروبه توسط تَلیس (گونی) دورگیری شدهبود و مردم به این سینما، «سینمای تَلیس» میگفتند. محل فعلی پاساژ شهرداری و پاساژ عرفانی.
سینمای دوم، «سینما حافظ» نام دارد که به «سینما استقلال» نیز معروف است. این سینما در کنار گاراژ سیفاللهخان و گاراژ کیخسروی قرار داشت؛ فعلاً ویران شده و قرار است در آینده، پس از بنای مجدّد و ایجاد واحدهای تجاری، سینما نیز مستقر شود. سومین سینما «سینما وزیری» یا «سینما آسیا» نام دارد که پایینتر از مدرسهٔ بوعلی («اندیشهٔ» کنونی) در میدان انقلاب قرار دارد که بهدلیل عدم رسیدگی توسط مالک یا مالکین تا سالها به مخروبهای تبدیل شدهبود. تا آنکه ارتباط میدان انقلاب با بلوار بهشتی برقرار شد و خیابان جدید بر روی مخروبه سینما آسیا قرار گرفت. در سالهای اخیر، تنها مکان نمایش عمومی فیلم، آمفیتئاتر ادارهٔ ارشاد بود. پس از سالها سؤمدیریت دولتی در استفاده از این ظرفیت موجود و عدم تمایل و توان مدیران اداره ارشاد در رونق بخشیدن به این مکان، با واگذاری بخشی از آمفیتئاتر به بخش خصوصی در بیستم اسفندماه ۱۳۸۷ فعالیت این مکان به عنوان تنها سینمای شهر چند صد هزار تنی سقز با نام سینما فرهنگ، از سر گرفته شد؛ که آنهم بهدلیل ضرردهی مجدداً تعطیل گشت.[۱].
سقز از قدیم بهعنوان شهر پهلوانپرور شناخته شدهاست. شهر سقز از قدیمالایام دارای زورخانه و ورزش پهلوانی بودهاست و در گود زورخانههای آن پهلوانانی چون حاج خلیفه صابر نیلوفری و نصرالله طاهری و سعید طاهری و… پرورش یافتهاند. شهر سقز در بین شهرهای کردنشین تنه شهر دارای سبک و سیاق کُشتی خود است و دارای مشاهیر ورزشیای چون عباس خاکی و حاج صابر نیلوفری و عبدالله چمنگلی است. شهر سقز امروزه در ورزشهایی چون کُشتی، تکواندو، جودو، والیبال، بوکس در سطح استان، و در ورزشهایی مثل موی تای و کاراته در سطح اول کشوری مطرح است.
در زمستان سال ۱۳۹۲، آزاد سیدوزی، جوان سقزی، در رشتهٔ پهلوانی رکورد جهانیِ میل را شکست و آن را به نام خود ثبت کرد.
بهدلیل عدم امکانات لازم، بهویژه سالن سرپوشیده، ورزش والیبال معمولاً در فضای آزاد انجام میشد. این ورزش نخست در سال ۱۳۳۳ توسط افراد نظامی و غیربومی در زمین خاکی، دژبان پادگان نظامی ــ که در محل ساختمان قبلی آموزش و پرورش واقع در میدان قدس قرار داشت ــ انجام میشد.
سقز در ورزش والیبال همچنان موفق بوده و این موفقیت را مدیون افرادی همچون پیمان نیلوفری، جمال طهمورثی و خسرو علیمرادی است و همچنین افراد زیادی به توسعهٔ این ورزش و ترغیب نوجوانان و جوانان در سقز کمک کردهاند.
این پناهگاه در تابستان ۱۳۸۸ با استفاده از منابع مالی مردمی کوهنوردان دوستداران ورزش کوهنوردی، در زمینی به مساحت ۶۲ متر مربع بنا شد. این بنا با استفاده از سازههای سیمانی مقاوم دارای ابعاد به طول ۹٫۵ عرض ۶٫۵ و ارتفاع ۲٫۴۰ میباشد. این پناهگاه در مسیر روستاهای سهرتهکهلتو، خهایر، هیجانان، کسنزان در ارتفاع ۱۸۰۰متری از سطح دریا واقع است. فاصلهٔ تقریبی از نزدیکترین روستا به جانپناه ۲ ساعت و ۳۰ دقیقه و از جانپناه تا قلهٔ کوه رووش حدوداً ۳۰ دقیقه میباشد. این پناهگاه دارای سرویس بهداشتی است که آب مصرفی آن توسط چشمهٔ مرمتشده تأمین میگردد. قلههای قابل دسترسی این پناهگاه رووش و ههماراو میباشند.
پروژهٔ فرودگاه سقز در سال ۱۳۸۵ شروع شد و بهعلت کمبود بودجهٔ لازم برای اتمام آن ناتمام ماندهاست. بهگفتهٔ رئیس ادارهٔ راه و شهرسازی استان کردستان افتتاح فاز اول این پروژه ۴۵۰ میلیارد ریال بودجه لازم دارد. این فرودگاه در مسیر سقز به مریوان و در جوار پادگان سپاه پاسداران شهرستان سقز است.