16.6K
تکاب یکی از شهرهای استان آذربایجان غربی است. این شهر از سمت شمال به شهرستان چاراویماق در استان آذربایجان شرقی، از سمت جنوب به شهرستانهای سقز و بیجار ...
تکاب یکی از شهرهای استان آذربایجان غربی است. این شهر از سمت شمال به شهرستان چاراویماق در استان آذربایجان شرقی، از سمت جنوب به شهرستانهای سقز و بیجار در استان کردستان، از سمت شرق به شهرستان ماهنشان در استان زنجان و از سمت غرب به شهرستان شاهیندژ و شهرستان بوکان در استان آذربایجان غربی محدود شدهاست. شهرستان تکاب بنابر قانون تقسیمات کشوری در سال ۱۳۸۵ خورشیدی، مشتمل بر دو بخش به نامهای مرکزی و تخت سلیمان، با یک شهر و ۶ دهستان بودهاست زبان مردم تکاب ترکی آذربایجانی و کردی سورانی است.
تخت سلیمان و زندان سلیمان از مهمترین جاذبههای گردشگری در این شهر است که در میراث جهانی یونسکو ثبت شدهاست؛ همچنین مُهر موبد موبدان منقوش اساطیر کهن و بیشتر در ستایش آب و آتش است، در تخت سلیمان کشف شدهاست.
زبانهای رایج در تکاب شامل ترکی آذربایجانی و کردی سورانی و مذهب ساکنان این شهر نیز شیعه دوازده امامی و سنی شافعی است.
مرکز قسمت مهمی از منطقه افشار شهر تکاب میباشد، تکاب به معنای آب باریک و زمینی که آب کم و باریکی در آن باشد آمدهاست. تکاب به صورت اسم مرکب به معنی دره، زمینی که در بعضی از جاهای آن آب فرورود و از جای دیگر بر آید. نام قبلی تکاب تا سالهای ۱۳۱۶ و ۱۳۲۰ شمسی تیکانتپه بودهاست، این شهر تا پیش از ۱۳۱۷ به سبب وجود خار در تپههای اطراف شهر، «تیکانتپه» (خارتپه) نامیده میشد. سپس، بنا به تصویب فرهنگستان زبان ایران، نام آن به تَکاب تغییر یافت.
نام افشار برگرفته از نام قبیله کوچک قرخلو افشار است، که ترکمانان بودند؛ و در حین تاخت و تاز مغولها به ایران، ماندگاه خویش را در حوالی رود اترک رها کردند و به آذربایجان روی آوردند. شاه اسماعیل صفوی قسمتی از ایشان را به شمال خراسان کوچانید و در حوالی ابیورد و نسا جای داد. سپس شاه عباس صفوی در اوایل اقتدار خود، به منظور کاهش نفوذ اقوام محلی، ایل افشار را از خراسان کوچانید، و در جلگه سرسبز و خرم ارومیه و منطقه افشار متوطن گردانید، و امور سرحدی این منطقه وسیع و مهم را تقریباً به طول ۱۲۰ کیلومتر میباشد، در عهده آنها گذاشت و بدین جهت این منطقه به افشار موسوم گردید است. منطقه افشار از دو قسمت مشخص و با دو آب و هوای متفاوت تشکیل یافت، و در منتهیالیه جنوب خاورای آذربایجان غربی، مابین بیجار، گروس، سقز، خمسه زنجان و سراسکند میانه واقع شد است. منطقهای که مرکز آن تکاب است و معروف به یوخاریمحال (محال علیا) و منطقه دیگر را که مرکز آن صائینقلعه یا همان شاهیندژ فعلی است آشاقیمحال (محال سفلی) مینامند.
ناحیهای که امروزه تکاب نامیده میشود، در ناحیهای واقع بوده که در سالنامههای آشوری از نیمهٔ دوم سدهٔ ۹ قبل از میلاد، زاموآ خوانده میشده، و همواره دستخوش تهاجم آشوریان بودهاست. این ناحیه مسکن اقوام باستانی لولوبی و گوتی بودهاست و بعدها دولت ماننا در آن تشکیل شد و از سدهٔ ۷ ق م با تشکیل دولت ماد از مراکز مهم اقتصادی دولت ماننا و ماد بهشمار میرفت.
ازجمله آثار بر جای مانده از دورهٔ مادها در این منطقه، بناهای سنگی غار کرفتو است که با دست در دل سنگ تراشیده شدهاست و نمونهای از معماری سنگی دورهٔ مادها بهشمار میرود. این غار کاربرد دفاعی نیز داشتهاست و مردم برای گریز از تهاجم اورارتوها و آشوریها، در آن پناه میگرفتند. در کاوشهای باستانشناسی آثاری از دورهٔ هخامنشیان در زندان سلیمان و تخت سلیمان به دست آمدهاست. این کاوشها همچنین نشان میدهد که منطقه تکاب در دورههای اشکانی و ساسانی نیز مرکز تمدنهای درخشانی بودهاست که از مظاهر آن، علاوهبر بناهای سنگی غار کرفتو در غرب تکاب، میتوان به آثار ساسانی کوه بلقیس در مشرق تخت سلیمان فعلی هم اشاره کرد. به سبب نبودِ مراکز مسکونی مهم در این منطقه، بهجز شیز، در منابع سدههای نخستین اسلامی نامی از این منطقه برده نشده، ولی تاریخ آن در خلال تاریخ دیگر نواحی آذربایجان آمدهاست.
از نظر تقسیمبندی رودهای منطقه تکاب را میتوان به سه نوع دایمی، فصلی و اتفاقی تقسیم کرد. تنها رود پرآب و دایمی این منطقه رودخانه ساروق است که در واقع از طولانیترین رودهای تکاب افشار بهشمار میرود. این رودخانه شاخه اصلی زرینه رود را تشکیل میدهد. از جمله رودهای فصلی قجور چایی و حاج بابا چایی میتوان نام برد از رودخانههای اتفاقی منطقه تکاب رودخانه رجال چایی میباشد
آب و هوای شهر تکاب تابعی است از اقلیم حاکم بر آذربایجان، منتهی توپوگرافی ارتفاع و جهت گسترش ناهمواریها و دوری منطقه تکاب از دریا و کانونهای رطوبتی شرایط ویژهای به آب و هوای منطقه بخشیده که بارزترین مشخصه آن، زمستانهای سرد و برفی و تابستانهای معتدل و خشک میباشد و از این بابت اندک تفاوتی با اقلیم حاکم بر آذربایجان دارد. با در نظر گرفتن میانگین بارش سالانه ۳۵۰ میلیمتر در گروه رژیم بارانی نیمه بیابانی یا نیمه خشک محسوب میشود. در بیشتر روزهای سرد سال بهطور میانگین این شهر بعد از فیروزکوه رتبه سردترین شهر کشور را به خود اختصاص میدهد.
بیشتر درآمد مردم این شهر از راه کشاورزی و دامپروری بوده و کمتر واحد صنعتی در شهر تکاب به چشم میخورد. شهر تکاب در یک نگاه کاملاً خدماتی و در خدمت دامداری و کشاورزی است. مردم تکاب بهعلت نبود کارگاههای تولیدی سرمایههای خود را در بانکها ریخته و کمتر از اصل ریسکپذیری استفاده میکنند. در بخش معدن، تکاب دارای بزرگترین مجموعه تولید طلای ایران است. بزرگترین معادن طلای خاورمیانه با ذخایر ۸۰ تن طلای خالص در معادن زرهشوران (اولین در ایران) و آقدره (دومین در ایران) در تکاب قرار دارد
تخت سلیمان مجموعهای تاریخی است مشتمل بر دریاچه طبیعی، آتشکده آذرگشنسب، معبد آناهیتا، بنای چهارتاقی، تالار و کاخ شاهی که بر روی صفهای سنگی که از رسوب مواد کانی و طی میلیونها سال ایجاد شدهاست، بنا گردیده. این مجموعه که امروزه تخت سلیمان نامیده میشود، در گذشته به آتشکدهٔ آذرگشنسب معروف بودهاست. هرچند قدمت تأسیسات انسانی تخت سلیمان به هزارهٔ اول قبل از میلاد مسیح برمی گردد اما اوج شکوفایی آن مربوط به دورهٔ ساسانیان است. این اعتقاد وجود دارد که تخت سلیمان برای ساسانیان همان ارزشی را داشته که تخت جمشید برای هخامنشیان داشتهاست. ساسانیان به ویژه خسرو انوشیروان در آبادانی این مجموعه سعی فراوان کردند و خصوصاً ساخت بزرگترین و معتبرترین آتشکده در این مکان بهطور روزافزون بر جایگاه این مکان افزود.
طی جنگهای ایران و روم در سال ۶۲۴ میلادی خسرو پرویز از هراکلیوس شکست سنگینی خورد و آتشکده ویران گردید. هرج و مرج اواخر دورهٔ ساسانی، حملهٔ اعراب به ایران، قرنها حاکمیت عباسیان بر این سرزمین، حکومت ترکان در شمال شرق ایران و دور بودن آنان از نواحی غربی، همه باعث شد تا تخت سلیمان برای مدتهای طولانی به بوته فراموشی سپرده شود تا اینکه مجدداً در دورهٔ ایلخانی و تمایل آنان به مناطق غربی ایران و انتخاب تبریز، مراغه و سلطانیه به عنوان پایتخت، باعث شد جهت عمران و آبادانی این منطقه اقدام گردد. آنان از این منطقه به عنوان پایتخت استفاده میکردند. با افول ایلخانان، تخت سلیمان کمکم مرکزیت خود را از دست داد و از حدود قرن ۱۱ هجری قمری به بوتهٔ فراموشی سپرده شد.
دور تا دور مجموعهٔ تخت سلیمان با دیوارهای عربی و برجهای متعدد حفاظت میشدهاست و مساحت آن حدود ۱۲۴۰۰۰ متر مربع است و بهطور متوسط ۱۵ متر بلندی دارد. قطر دیوار حدود چهار متر است و ۳۸ برج نگهبانی از مجموعه حفاظت میکردهاند. حصار دارای دو دروازه بوده، یکی در ضلع شمالی و دیگری دروازهٔ ضلع جنوب شرقی.
ایوان غربی (ایوان خسرو)، معبد آناهیتا، هشت ضلعی دورهٔ ایلخانی، بقایای کاخهای دورهٔ ایلخانی، تالار شورا، موزه و نمایشگاه از دیگر نقاطی است که در این مجموعه قرار دارند.
از مناطق دیدنی و گردشی این شهر میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
آب سرد معدنی روستای اغولبیک که در دربند واقع گشته خواص درمانی بسیار مفید دارد و سالانه مردم زیادی از روستاهای اطراف و شهرستان تکاب به آنجا میآیند. نور تپه که یکی از آثار قدیمی و تاریخی روستای اغولبیک که هم زیارتگاه و هم کوره آجر پزی، که آجر مسجد جامع اغولبیک در آنجا تولید میشدهاست و یکی از آثار ثبت شده میراث فرهنگی میباشد.
اقتصاد تکاب افشار کشاورزی و دامداری است و از این حیث تقریباً خودکفا و صادرکننده است، اما بخش مهم دیگری از اقتصاد منطقه محصولات صنایع دستی و بر عهده زنان فرشباف تکاب است. قالی و قالیچههای نفیس و گرانبهای افشار محبوبیت خاصی در بازارهای فرش دنیا دارد، و از حیث رنگ و مرغوبیت و طرز بافت و نقشه از فرشهای درجه اول است. هرچند گاهی قالیچههای آن چنان ظریفی توسط زنان و دختران ماهر و هنرمند تکاب افشار بافته میشود، که میتوان آن را در کیف دستی جای داد. اما در کل فرش افشار شهرت خود را به کیفیت و دوام آن مرهون، و به فرش آهنین معروف است. خانوادههای بسیاری از بافتن این فرشها امرار معاش میکنند. در زمانی که بازار فرش دستباف رونق خوبی داشت بیش از ۱۸ هزار نفر بهطور مستقیم به کار فرش بافی اشتغال داشتند، فرش دستباف افشار تکاب به نوعی سوغات این شهر هم محسوب میشود.
اگر بخواهیم اطلاعاتی کافی در مورد رنگهای گیاهی به کار رفته در قالیهای افشار کسب کنیم، باید از رنگرزان سراغ بگیریم. کلیه رنگها را کوپ رنگی یا «قازان رنگی» میگویند. به دلیل اینکه، این رنگها را در داخل خم یا قازان تهیه میکردند.
تا پیش از تأسیس مدارس، آموزش و پرورش در تکاب توسط ملایان در مکتب خانهها صورت میگرفت. با شروع مشروطه شیخ ابوالحسن ذوالمجدین، که به علوم جدید و زبان فرانسه آشنایی داشت با کمک همکارانش به تدریس با شیوه جدید مبادرت کرد. مدرسه محمدیه -با نام جدید شهید چمران- در سال ۱۲۹۶، اولین مدرسه تکاب است که به کمک حسینعلی خان سردار افشار ساخته شد. در سال ۱۳۲۰ نیز مدرسه دخترانه زند تأسیس شد. نخستین دبیرستان تکاب در سال ۱۳۳۲ به کمک افتخار الملک تأسیس شد.
کدهای استان آذربایجان غربی برای شمارهگذاری خودرو ۱۷ و ۲۷ و ۳۷ است که کد ۱۷ برای شهرستان ارومیه و کد ۲۷ و ۳۷ برای شهرستانهای آن میباشد. پلاک خودروهای تکاب ایران ۲۷ ق است.
مسافت مسیر جادهای تکاب به ارومیه مرکز استان ۲۸۰کیلومتر و مسافت مسیر جادهای تکاب به تهران ۵۲۱ کیلومتر است.
فاصله شهر تکاب با شهرهای همجوار (تمامی این محورها از نوع شبکه دسترسی سطح ۲ درون منطقهای هستند):