شیو روستای از توابع بخش کوشکنار شهرستان پارسیان در استان هرمزگان واقع در جنوب ایران. یکی از بنادر مهم ساحل پارسیان است.و از بنادر مهم جنوب کشور در زمان حمله انگلیس به ایران بود. در ۲۵ کیلومتری شهرستان پارسیان واقع شده‌است.

محدوده شیو

از شمال پارسیان، از جنوب خلیج فارس، از مغرب کوشکنار، و از سمت مشرق به مغدان محدود می‌گردد.

جمعیت

دارای ۱۴۰ خانوار و ۶۲۰ نفر جمعیت می‌باشد که از نژاد عرب هستند وبزبان عربی و فارسی تکلم می‌نمایند و از اهل سنت و از پیروان امام محمد ادریس شافعی هستند. دارای گمرک، موج شکن، پست بانک، خانه بهداشت، مسجد، آب‌انبار (برکه)، دبستان، مکتب خانه و پارک می‌باشد.

امرار معاش

اهالی روستا از طریق ماهی‌گیری و ملوانی و دامداری امرار معاش می‌کنند. در این روستا درختان لیر (لور) بزرگی وجود دارد که به انجیر معابد هم معروف هستن و از زمان حمله پرتقالی ها به جنوب ایران از هند اورده شده . آب زیر زمینی‌اش شیرین است و محصولات زراعتی مانند: درخت خرما ،جو و گندم، و (حبوبات) و غله در دوران گذشته کشت می‌شده‌است.

منابع

• الوحیدی الخنجی، حسین بن علی بن احمد، «تاریخ لنجه» ، چاپ دوم، دبی: دارالأمة للنشر والتوزیع، ۱۹۸۸ میلادی.
• محمد صدیق، عبدالرزاق، «صهوة الفارس فی تاریخ عرب فارس» ، چاپ اول، شارجه: چاپ خانه المعارف، ۱۹۹۳ میلادی.
• الکوخردی، محمد، بن یوسف، (کُوخِرد حَاضِرَة اِسلامِیةَ عَلی ضِفافِ نَهر مِهران) چاپ سوم، دبی: سال انتشار ۱۹۹۷ مبلادی به (عربی).
• العصیمی، محمد بن دخیل، عرب فارس ، چاپ اول، دمام (عربستان سعودی): انتشاراتی الشاطیء الحدیثة، ۱۴۱۸ هجری قمری.
• حاتم، محمد بن غریب، تاریخ عرب الهولة، چاپ اول، قاهره: دارالعرب للطباعة والنشر والتوزیع، ۱۹۹۷ میلادی.

فارسی‌سازی أرقام