مورموری یکی از شهرهای استان ایلام در غرب ایران است. این شهر در بخش کلات شهرستان آبدانان قرار دارد. مردم این دیار به زبان لری بالاگریوه‌ای تکلم می‌کنند.

این شهر دارای آب و هوایی نیمه خشک با متوسط بارندگی ۳۵۰ میلی‌متر در سال می‌باشد. نزدیکی به خطوط ریلی و هوایی استان ایلام و وجود منابع گاز، نفت، گوگرد و آب دریاچه سد کرخه را می‌توان به عنوان قابلیت‌های بالقوه برای توسعه این شهر دانست. شهرداری در این شهر در سال ۱۳۸۴ تأسیس گردید.

موموری خود یک بخش است و از جمله قطبهای کشاورزی استان ایلام است گویش مردمان این شهر لری بالاگِریوِه‌ای است. در شهر مورموری تماما لر هستند وچند خانوار بیرانوند هم وجود دارد. ساکنان اصلی مورموری طایفه دیناروند می‌باشد که اکنون در شهر موسیان و روستای پتک دیناروند و شهرستان شوش دانیال، پلدختر، خرم‌آباد، بروجرد، سوسنگرد، ایذه و… ساکن هستند.حدود 12 خانوار نیز از گلال زیری ها در مورموری ساکنند. تعداد زیادی از ساکنان مورموری نیز از طایفه مال مُلایی (مُلمُلی) هستند که اصالتا بختیاری هفت لنگ و از باب ، بابادی باب می باشند که به دلیل مهاجرت در در این منطقه ساکن شده اند . تراکم جمعیتی این طایفه به گونه ای است که در شهرستان های دهلران ،موسیان ، روستای دالپری ، روستای شهرک هزارانی ، روستای ماهوته ، آبدانان ، اندیمشک ،شوش ، خرم آباد ،ایلام ، تهران ، مسجدسلیمان، ایذه ،لنجان ،فلاورجان ،اصفهان ،کوهرنگ ، فارسان ،شهرکرد سکونت دارند.

جمعیت

بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۳٬۷۶۸ نفر (۱٬۰۶۰خانوار) بوده‌است.

تاریخچه

نام قدیمی و محلی مورموری «دیناروند» بوده‌است که پس از جنگ قلعه سی که در آن ایل دیناروند با والی لرستان در حدود ۲۰۰ سال پیش داشت، منجر به ضعف این ایل گشت و پس از کشته شدن کایدهمت خان بزرگ رفته رفته از هم پاشیده شد و با روی آوردن ایلات مختلف رفته رفته از دیناروند جدا گشت. اکنون بزرگترین طایفه لر موجود در این منطقه کایدخورده است. هرچند این طایفه تا زمان اقتدار دیناروند، خود را از آنان می‌دانستند. اما رفته رفته با افزایش جمعیت اکنون مستقل گشته‌اند. کایدخورده نام خود را از تیره کاید دیناروند گرفته‌است چون بعد از دیناروندها ملک مورموری را صاحب شدن به آنان «کاید خورده» لقب دادند؛ به معنی کاید کوچک که تیره اصلی آن سیرو می‌باشد. از جمله تیره‌های دیگر این طایفه می‌توان به بن ریزی، لته، نیاز، درگاه، داوود، چراغ، اورایم، برایم، فرزالی، رحمت اله نام برد.

منابع