کردیجان

635

کردیجان

کردیجان، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان آشتیان در استان مرکزی ایران است. نام قدیمی کردیجان، گرد جهان بوده که به دلایلی نامعلوم به کردیجان تغییر میکند. ال...

با سلام خدمت شما بیننده گرامی ! اطلاعات نمایشی در زیر از ویکی پدیا جمع آوری شده و ممکن است قدیمی یا صحیح نباشند. لطفا با نشر صحیح اطلاعات ما را یاری کنید.

معرفی روستای کردیجان

کردیجان

کردیجان، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان آشتیان در استان مرکزی ایران است. نام قدیمی کردیجان، گرد جهان بوده که به دلایلی نامعلوم به کردیجان تغییر میکند. البته مردم به کردیجان، کاردیان هم میگویند که اسمی غیررسمی محسوب میشود. کردیجان بزرگترین روستای شهرستان آشتیان و یکی از بزرگترین روستاهای منطقه تفرش، آشتیان و فراهان می‌باشد.



جغرافیا و آب و هوا

کردیجان در منطقه ای نسبتاً سردسیر و بادخیز قرار دارد. در زمستانها هوای سرد و کوهستانی و در تابستانها هوای خنک و مطبوعی دارد. فاصله روستای کردیجان تا مرکزشهرستان (شهرآشتیان) ۱۲کیلومتر، مرکزاستان (شهراراک) ۸۶کیلومتر، تا شهر قم ۹۵ کیلومتر و تا پایتخت کشور ۲۲۰ کیلومتر میباشد. ارتفاع روستای کردیجان از سطح دریا 1940 متر میباشد. همسایگان منطقه ای کردیجان روستاهای خوراک آباد، سیاوشان، هزارآباد، مزرعه نو و سرهرود میباشند.

محلات

روستای کردیجان به دو محلهٔ اصلی بالا و پایین تقسیم می‌شود. محلهٔ بالا در ارتفاعات کوه (به زبان محلی کوه عباس دره سی) و دامنهٔ همین کوه قرار دارد، و محلهٔ پایین در زمینی هموار؛ این دو محله در دو طرف یک رودخانه واقع شده اند، که توسط دو پل، پل مرکزی و پل امید (یادگار زنده یاد امید قنبری) بهم متصل می‌شوند.

مناطق تفریحی

از مکانهای دیدنی روستا میشود به باغ درهٔ گله مران (به لهجهٔ محلی گلمران)، قنات باش کهریز و ینگجه اشاره کرد. باغ دره ی گلمران در قسمت شرقی روستا به فاصله ی حدود 1.5 کیلومتر قرار دارد. درابتدای ورود به این منطقه تفریحی زیبا، باغهای مردم کردیجان قرار دارند. بعد از عبور از این باغهای سرسبز، وارد دره ی زیبایی نسبتا طویل بین دو کوه صخره ای میشویم، از میان دره رودخانه ای به سمت باغهای ذکر شده جاریست. این رود از چشمه های متعدد موجود درکوه های بالاتر از دره سرچشمه میگیرد، که از تلاقی چشمه ها و تشکیل رود اصلی بین تخته های سنگی منظره زیبایی شکل گرفته، که به آبشاری حدودا چهارمتری ختم میشود. نزدیک این آبشار سد خاکی برای بهره وری بهتر از آب ساخته شده است. وجود درختان متعدد زیبایی بیشتری به این باغ دره داده است. مردم در اواخر هفته، به خصوص ایام عید و سیزده به در برای تفریح به این مکانها می‌روند.


مناطق تاریخی

حمام قدیمی: حمام عمومی گردجهان تاسیس سال 1327، نامیست که برسر در آن برروی کتیبه ای ازجنس کاشی به رنگ آبی نصب شده است. ورودی ازطریق دالانی به سربینه میرسد. سربینه فضایی چهارگوش با چهارستون سنگی میباشد. دور تا دور آن سکو قرار دارد. دیوارها، دالان، گرمخانه و سربینه با کاشی های سفید جدید پوشیده شده، گرمخانه هم مانند سربینه است. خزینه ی آب گرم و سرد در ضلع شمالی آن ساخته شده که با دو پله میتوان وارد آن شد، و هر یک دارای نورگیر است. این حمام که به گفته ی اهالی ازسوی بانویی نیکوکار بنا شده، یکی ازحمام های قابل توجه ازنظر معماری سنتی قلمداد میشود. به همین جهت، برای حفاظت و مرمت آن باید چاره ای اندیشید. بنای حمام از آجر و سنگ و دیوارهای خارجی از لاشه های بزرگ باملات ساروج و آهک است، بام آن از نمای بیرون به شکل سه گنبد تخم مرغ آجری است. این حمام که در آخرین روزهای پادشاهی محمدعلی شاه بناشده امروزه روبه ویرانی و نابودی نهاده است.

پل: در جنوب حمام قدیمی قرار گرفته است، رودخانه ی کردیجان از زیر آن جاریست. پل به طور تقریبی چهارمتر و عرض پنج متر با آجر بنا شده است. بر پیشانی آن کتیبه ی سنگی بنا شده با این عبارت: بنای ساختمان این پل به همت والای قربانعلی عبدالحمیدی، فرزند شیر علی به تاریخ 10/8/1348خ، به اتمام رسید. (البته به دلیل تردد بیشتر وسایل نقلیه نسبت به گذشته، پل حدود سه متر تعریض گردیده).

لازم به ذکر است وجود نامهای کهن و پر رمز و راز و پراکندگی سفالهای متعدد در بعضی نقاط روستا و نیز کشف بیست سکه ی مربوط به دوره ی ایلخانی، حکایت از قدمت و تاریخ فراموش شده ی کردیجان دارد.


جمعیت

براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱٬۶۶۷ نفر (۴۰۹خانوار) بوده‌ است. و بر اساس سرشماری سال ۹۵ جمعیت روستای کردیجان ۱۶۳۵نفر میباشد.

مشاغل

شغل اکثریت مردم کردیجان شامل کشاورزی، دامداری، مشاغل حوزهٔ ساختمان سازی، کارکنان شرکتهای آوا پزشک، مدرن، ایجرود، کارمندان مرکزشهرستان، خیاطی و… می‌شود. محصولات عمدهٔ کشاورزی روستا گندم و نخود میباشند. همچنین لبنیات کردیجان (ماست، کره، خامه، کشک و…) همواره مورد توجه مسافران بوده‌ است.

امکانات خدماتی و رفاهی

شامل درمانگاه امام باقر (ع)، خانه بهداشت، مدارس ابتدایی و راهنمایی، سالن ورزشی شهدای کردیجان، کانون فرهنگی کودکان و نوجوانان، پایگاه بسیج برادران و خواهران، پایگاه آتش‌نشانی و پست بانک کردیجان می‌شود.

زبان

مردم روستا به زبان ترکی خلجی (یکی از قدیمی‌ترین شاخه‌های زبان ترکی) صحبت می‌کنند؛ ولی متأسفانه این زبان به دلایل مختلف درنسل جدید جای خود را به زبان فارسی داده‌ است.

هیات های مذهبی

همواره در ایام محرم و صفر، تعداد زیادی ازکردیجانیهای مقیم شهرهای دیگر برای برگزاری هرچه باشکوهتر مراسم‌های مذهبی به وطن خود باز می‌گردند. هیاتهای مذهبی کردیجان به ترتیب قدمت شامل هیئت مسجد جامع کردیجان، حسینیه سیدالشهدا و هیئت تکیه علی اصغر میشوند.



«نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۱ آبان ۱۳۹۲.


خاطرات شما از سفر به کردیجان نگارش خاطره

خاطره خود را برای دیگران بنویسید تا اگر کسی دوست داشت به این روستای سفر کند.
برای نوشتن خاطره ابتدا ثبت نام کنید.