373
سرمشک (به کسر میم) یکی از مناطق بخش هنزا در شهرستان رابر در استان کرمان است. بنابرسرشماری مرکز آمار ایران، جمعیت سرمشک در سال1399برابر با 6000 نفر بود...
سرمشک (به کسر میم) یکی از مناطق بخش هنزا در شهرستان رابر در استان کرمان است. بنابرسرشماری مرکز آمار ایران، جمعیت سرمشک در سال1399برابر با 6000 نفر بودهاست.
این منطقه از طرف شمال به راین و قریه العرب- از شرق به دهستان هنزا- از جنوب به دهستان اسفندقه بهرآسمان- از غرب به دهستان جواران و شهر رابر محدود میباشد. از نظر اب وهوایی دارای آب وهوای معتدلی میباشد که در فصل تابستان به دلیل چشمه سارها و باغهای میوه و کوهای دیدنی همچون جنگل های اورس و رودخانه پرآب روستای گنگو و آباد آبگرم و کوههای هنزا، تخت سرتشتک و وجود معدن مس درآلو و دره گلی هوک توجه گردشگران زیادی را به خود جلب نمودهاست.
به گفته بعضی از ساکنان قدیمی سرمشک به خاطر همین آب وهوا ودرختان میوه سردسیری وبوی خوش همچون مشک به سردمشک تغییر نام پیدا کرده که امروزه به نام سرمشک معروف است.
اکثر فامیل ساکن سرمشک امیری و سلیمانی هستند:
بنا به نقل راویان، امیری و سلیمانی ها ازعشایر بختیاری بودند که از سرزمین های بختیاری به این مکان کوچانده شدند.
نام طوایف مختلف ساکنین سرمشک عبارت اند از:
1- طایفه بزرگ امیری سرمشک
تیره، آغا و میرزا
۱- طایفهٔ حسینی
۲- طایفهٔ عبدالعظیمیا
۳- طایفهٔ میرزائی
۴- طایفهٔ ابراهیمی
۵- طایفهٔ محمدی
۶- طایفهٔ مشهدی ولی
۷- طایفهٔ علیدادی
۸- طایفهٔ میرزاخانی
۹- طایفهٔ علیمرادی
۱۰- طایفه خداوردی
۱۱- طایفهٔ مارکی
شش طایفه اول به نام پسران امیرشکارقربان نامگذاری شدهاند و طایفهٔ هفتم به نام «علی داد» داماد امیر شکارقربان، طایفه هشتم به نام برادر امیرشکارقربان و به قولی فرزند برادرش خوانده میشوند.
طایفههای نهم و دهم به نام دو تن از نوادگان وی نامگذاری شدهاند و طایفه یازدهم بر اثر ازدواج برون گروهی وسکونت در محدودهٔ ایل سلیمانی، جزء طوایف ایل سلیمانی قرارگرفتهاست.
سرمشک، گنگو، درآلوئیه، بُندر هنزاء، سه چیت، قلندارن، سرخوئیه، بیدبست، شغال، دره بید، خشک رود، باغ میری، باغوئیه، برف انبار، بید شیرین، پای زبز، جلالآباد، جوز علی، خانه رغان، سید مرتضی، سرچشمه، سرهنگر، صغین، کنگری، گلوچار، گلو گازر، گلومنان، هنزا، هستموئیه، زربران و ادوری، ابراهیمآباد، اسلامآباد، امیرآباد، باب گلوئیه، بابید سفلی، بابید علیا، باغ شریعتی (نام قبلی باغ شاه)، بنه زاری، بنه سوخته، پدوم آباد، پده بلند، سفلی، پده بلند علیا، توکل آباد، جنگلآباد، چاله، دختک، دره بافت، دزدان، ده ملک، رودبر، زرآلوئیه، زمین انجیر، سرغشک، سلطان آباد، سنگوئیه قنات سرخ، قنات ملک، قنات گدار، کرنگ، کلدان، جواران، کهنوج گرینوئیه و… از روستاهایی هستند که هر کدام به نوبهٔ خود زیبایی خاصی را در درون خود جای دادهاند.
آبادیهای این منطقه عبارتند از اشکنوئیه، برف انبار، اسفنا، آبگرم، باغ قلق
، آل غیاثی، باغ حسینی، پشته بلند، خمروئیه، درآلو، گردوستان، گنگو، بید شیرین، بندر سرمشک.
این کوه با ارتفاع ۴۰۴۸ متر در ۱۰۵ کیلومتری شمالغربی جیرفت قرار داردو متعلق به شهرستان رابر هست و دومین قله از کوههای هزار است که سرچشمه رودهای رود رو و هلیل رود میباشد. از ارتفاعات مهم این کوه قله (دندانه هنزا) است که در غرب روستای هنزا (هنزای رابر) قرار دارد و حدود ۳۶۵۰ متر ارتفاع آن میباشد. جیرُفت را از سه جهت کوهستانهایی به ارتفاع ۴۰۰۰ متر احاطه کردهاند و تنها از جانب جنوب غربی به سمت تنگه هرمز در خلیج فارس سرزمین هموار دارد. این منطقه به دلیل موقعیت خاص طبیعی اش که آن را کاملاً به محاصره درآوردهاست، از مسیر گردشهای جهانگردان و نیز تحقیقات باستانشناسی به دور ماندهاست. بر حسب اتفاق آثار فراوانی از تمدن ناشناختهای در جلگه هلیلرود از زیر خاک سر بیرون آوردند. تمدنی که از سپیده دم بشریت منشأ میگیرد. ویژگی منحصربهفرد این گلدانهای حجاری شده که در آن سیر تکوین جهان، انسانها و حیوانات در سبکی بینظیر به تصویر کشیده شدهاست، جای هیچ شک و تردیدی را برای باستان شناسان نسبت به قدمت و ظرافت فرهنگ هلیل رود باقی نمیگذارد. به نظر میرسد که فرهنگ و تمدن هلیل رود بهطور مستقل از تمدن دولت _ شهرهای میانرودان در هزاره سوم قبل از میلاد پای به عرصه حیات نهادهاست و به این ترتیب حتی از تمدن سومر نیز چندین سده تقدم زمانی مییابد. بخش هنزا و تخت سرتشتک وکرفس وگارچیک بندرهنزا ورودخانه وگردوهایش متعلق به شهرستان رابر میباشد.
محصولات آن کلیه محصولات سردسیری از جمله گردو و گیلاس وسیب درختی و زردآلو و بادام و هلو و شفتال و آلبالو و زرشک هستند. انواع درختان بید، سپیدار و بوتههای بابونه، آویشن، گل گاو زبان از دیگر طبیعت سرسبز آن میباشند.