ممرآباد نام روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان کاشمر در استان خراسان رضوی است. این روستا در دهستان پایین ولایت قرار دارد و بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵ جمعیت آن (۳۵۴ خانوار) ۱۱۳۴ نفر با ۵۷۰ مرد و ۵۶۴ زن است.

روستای ممرآبادی در۴کلیومتری جنوب غربی شهرکاشمر واقع است واز طرف غرب به روستای عشرت آباد، ازسمت جنوب به به روستای شوکتیه واز سمت شرق به روستای مغان واز سمت شمال به روستای هندآباد منتهی می‌شود ودر ناحیه آب وهوای گرم وخشک در حاشیه کویر واقع است. محصولات کشاورزی این روستا انگور، انار و صیفی جاتی مانند گوجه و بادنجان است بادنجان روستای ممرآباد به سبب نوع خاک و آب و هوای خاص روستا بدون دانه و شیرین است به همین جهت در استان‌های همجوار از شهرت فراوانی برخوردار است.

واژه‌کاوی

مُمرآباد (momrabad) تشکیل شده از دو واژه ممر+ آباد است که واژه مُمر احتمالاً از همان واژه مَمَر ریشه گرفته که مَمَر در فرهنگ فارسی عمید محل عبور؛ جای گذشتن؛ گذرگاه معنی شده‌است که می‌توان دلیل نامگذاری آنرا گذرگاه ارتباطی اش برای ورود به کاشمر از سمت جنوب غربی دانست که تا چند سال پیش هم استراحتگاه‌هایی در مسیر قنات این روستا که به کاشمر می‌رسید دیده می‌شد ولی متأسفانه از این استراحتگاها اکنون چیزی باقی نمانده‌است گفته می‌شود این روستا قبلاً مسیر بازرگانان و تجاری بود که از سمت شهرستان‌های بردسکن و بجستان به سوی کاشمر راهی می‌شدند. البته با قاطعیت نمی‌توان دلیل نامگذاری روستا را این دانست چرا که برای واژه ممر معانی دیگری هم آمده‌است به عنوان نمونه در فرهنگ دهخدا واژه ممر. [م ُ م َرر] ریسمانی که سخت تافته شده معنی شده هرچند بعید بنظر می‌رسد نام روستا از این کلمه بر گرفته شده باشد.

پیشینه

سند دقیقی دربارهٔ قدمت روستا وجود ندارد، اما با توجه به طول قنات آن که حدود ۲۰ کیلومتر است و بنا به نظر قدیمی‌های روستا، از حدود ۱۰۰ سال پیش که یادشان می‌آید یا پدرانشان برایشان گفته‌اند دیگر مادر چاه روستا که در دامنه کوه‌های شرقی کاشمر (بالا دست روستای رزق آباد) قرار داشته تغییری نکرده‌است وبنابه نظر کارشناسان، حفر قناتی با این مسافت خود سالیان زمان می‌برد و دیگر آنکه آثاری از یک قبرستان قدیمی در کوچه باغ‌های روستا دیده می‌شود که با همه این نشانه‌ها می‌توان حدس زد روستا از قدمتی دیرین برخوردار است.

نماد روستا

در مجاورت مسجد و حسنیه روستا درخت کاج بلند قامتی دیده می‌شود. بنابه گفته بزرگان این روستا عمر این درخت بالغ بر ۵۰ سال است. به سبب اینکه درخت همیشه سرسبز بوده و از تمامی نقاط روستا قابل رویت است از آن به عنوان نماد روستا نام برده می‌شود.

منابع