4.5K
فَلاوَرجان معرب پلورگان پارسی شهری است در شهرستان فلاورجان استان اصفهان ایران. شهرستان فلاورجان دارای سه بخش مرکزی، بخش قهدریجان و بخش گرکن شما...
فَلاوَرجان معرب پلورگان پارسی شهری است در شهرستان فلاورجان استان اصفهان ایران.
شهرستان فلاورجان دارای سه بخش مرکزی، بخش قهدریجان و بخش گرکن شمالی است. شامل شهرهای فلاورجان، قهدریجان، کلیشاد و سودرجان، شهر ابریشم و ایمانشهر میباشد. همچنین روستاهای دهستان بوستان( لارگان)، روستای هویه، قهدریجان، زازران، شرودان و کروچ، کاویان نیز جزء این شهرستان میباشد.
نام دیگر فلاورجان پلورگان یا پلورگون است که دلیل این نامگذاری وجود پل قدیمی و تاریخی ورگان در مرکز شهرستان است.
به گفته فرماندار فلاورجان، در مرداد ۹۸ این شهرستان رتبه سوم استان در جذب اعتبارات اشتغال را کسب کردهاست.
لارگان، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان فلاورجان در استان اصفهان ایران است که در سال ۱۳۸۷ با روستای درچه عابد ادغام شد و به نام بوستان تغییر نام داد. روستای هویه در حد فاصل شهر درچه و فلاورجان قرار دارد که منطقهای ساحلی به حساب میآید و در حال تبدیل به منطقه صنعتی میباشد.
این منطقه از استان اصفهان {فلاورجان} جزء معدود مناطقی است که هم دارای بافت جنگلی و هم ناحیهای ساحلی (که در کنار رودخانه زاینده رود واقع شده) میباشد. همچنین میتوان از محلههای بختیارنشین فلاورجان ب نامهای محله انصار، ولیعصر، جمال آباد، جعفرآباد نام برد.
شهرستان فلاورجان با مساحت 310 کیلومتر مربع در طول و عرض جغرافیایی 32.555092, 51.510525 و فاصله 442 کیلومتری استان تهران (پایتخت ایران) واقع شدهاست. این شهرستان از شمال با شهرستان خمینیشهر، از شرق با شهرستان اصفهان، از جنوب با شهرستان مبارکه و از غرب با شهرستان نجفآباد و لنجان همسایه است.
شهرستان فلاورجان به دلیل مجاورتی که با رودخانه زایندهرود دارد، از قدیمالایام گردشگران زیادی را به خود جذب میکردهاست. اکنون با وجود اینکه زاینده رود در بیشتر روزهای سال خشک و بی آب است اما هنوز هم یکی از مقاصد گردشگران بهشمار میآید و برخی از توابع این شهرستان از قبیل روستای هویه، شهر پیربکران و ... مقصد مسافران خارجی از قبیل گردشگران ایتالیایی، آلمانی و اسپانیاییاند.
اطلس گیتاشناسی استانهای ایران، تهران: ۱۳۸۳خ.
جمعه, 13 آبان 1401
سلام به هموطنان عزیز. یکی از روستاهای زیبا و پویای شهر فلاورجان روستای محمدیه است. شغل اصلی مردم این روستا کشاورزی و دامداری بوده که در اثر خشکسالی های اخیر برخی جوانان به سمت شغل های فنی و اشتغال در شرکتهای نزدیک روی اورده اند با اینحال منع اصلی تامین اب کشاورزی و باغات اب چاه می باشد. کشاورزی این روستا شامل برنج، سیب زمینی، کشت های گلخانه ای، پیاز،گندم، جو، یونجه و باغات سرسبز انواع میوه است. سیستم ابیاری بصورت ابیاری تحت فشار میباشد. غذاهای محلی این روستا عبارتند از قیمه ریزه، ماشکی، اش رشته، کوفته، اش کشک ، ابگوشت ، تاس کباب ، کوکو سبزی ،کباب شامی ،کوکو سیب زمینی ، الویه و سایر غذاهای معروف دیگر می باشد. این روستا دارای یک مسجد جامع بزرگ ویک حسینیه جنب ان می باشد . دین مردم این روستا اسلام و مذهب شان شیعه است. روستای محمدیه دارای یک قسمت قدیمی و یک قسمت نوساز میباشد. یک مرکز ترک اعتیاد و یک مرکز اطلاع رسانی در مورد باز پروری معتادان بنام کنگره ۶۰ در این روستا در دهه ۸۰ و ۹۰ تاسیس شده اند. زبان مردم روستای محمدیه فلا ورجان فارسی همراه با کمی لهجه میباشد. این روستا دارای یک مدرسه ابتدایی و یک مهد کودک و یک پیش دبستانی می باشد. پارک زیبای محمدیه تازه تاسیس و دارای فضای سبز، بخش ادوات ورزشی و نرمشی، زمین بازی و پارک اسباب بازی کودکان میباشد که این پارک در بین روستاهای همجوار معروف است. زمین فوتبال بزرگ و خاکی نزدیک باغ رضوان روستا قرار گرفته است. اکثر کارگاههای این روستا اسانسور سازی هستند. شغل زنان خانه داری و قالیبافی و پرورش دام می باشد. تعداد زیادی از افراد این روستا کارمند، مهندس، معلم ، بنا و کارگر هستند. یک خانه بهداشت با یک بهورز و پزشک و یک پست بانک در ان مشغول خدمت رسانی هستند. روستای محمدیه در زمان ۸ سال دفاع مقدس تعداد ۵ شهید یک اسیر و چندین جانباز در راه خدا و دفاع از وطن و نوامیس خود تقدیم نموده است. روستای محمدیه فلاورجان دارای زیر ساخت های اب، برق، گاز و فاضلاب میباشد. جمعیت روستا حدود ۲۰۰۰ نفر و مساحت روستا حدود یک کیلومترمربع است. مردم این روستا خونگرم و مهماندوست و بسیار باصفا هستند. اکثر ازدواج ها درون روستایی میباشند. این روستا با رودخانه زاینده رود حدود ۲ کیلومتر فاصله دارد و در ۶کیلومتری شهر فلاورجان و در ۷ کیلومتری فولادشهر و با شهر اصفهان ۱۸ میلومتر فاصله دارد. مراسمات روستای محمدیه از قبیل ایام مذهبی و عروسی ها شبیه مراسمات شهر اصفهان می باشد. اب و هوای روستای محمدیه با تابستان گرم و زمستان نسبتا سرد و بهاری معتدل و پاییز خوش اب و هوا میباشد. از جمله پرندگان مهاجر به این روستا در فصل زمستان کلاغ سیاه و پرندگان دایمی نظیر کلاغ ابلق، کلاغ جارک، گنجشک، یاکریم، کبوتر، پرستو، لکلک، سار وجغد میاشد. نیازهای مردم این روستا بیشتر در شهر فلاورجان تهیه می شود. از جمله بازارهای این روستا جمعه بازار است. در قدیم روستای بصورت ارباب و رعیتی و دارای کدخدا بوده است که جای خود را به شورای اسلامی و دهیاری داده است و هم اکنون در راه خدمت رسانی به مردم محمدیه هستند. در بافت قدیمی روستا خانه ها یصورت تاغ و چشمه با مصالح گل و خشت و در قسمت نوساز بصورت ساختمان شهری و اپارتمانی است. در زمان قبل از انقلاب قسمتی از روستای محمدیه متعلق به ارامنه بوده است که به کلی مهاجرت نموده اند. ساختار خیابانکشی روستا بسیار منظم با یک خیابان اصلی و خیابانها و کوچه های فرعی میباشد. لباس مردان در زمان قدیم جلیقه، پالتو زمستانی، پیراهن سفید بدون یغه یا گرد دوزز و شلوار کرباس دبیت مشکی پاچه گشاد با کلاه نمدی بوده است که فعلا بصورت انگشت شمار قابل مشاهده است. کشاورزی در قدیم با گاو و ادوات دست ساز بوده است. زنان در زمان قدیم در کلیه کارهای کشاورزی مشارکت فعال داشته اند. نان خانگی به تعداد معدود در منازل پخته می شود. مهاجرت روستاییان در دهه ۷۰ شروع شده و ادامه دارد. تهیه و تدوین: مهندس عبدااله شمس
جمعه, 13 آبان 1401
سلام به هموطنان عزیز. یکی از روستاهای زیبا و پویای شهر فلاورجان روستای محمدیه است. شغل اصلی مردم این روستا کشاورزی و دامداری بوده که در اثر خشکسالی های اخیر برخی جوانان به سمت شغل های فنی و اشتغال در شرکتهای نزدیک روی اورده اند با اینحال منع اصلی تامین اب کشاورزی و باغات اب چاه می باشد. کشاورزی این روستا شامل برنج، سیب زمینی، کشت های گلخانه ای، پیاز،گندم، جو، یونجه و باغات سرسبز انواع میوه است. سیستم ابیاری بصورت ابیاری تحت فشار میباشد. غذاهای محلی این روستا عبارتند از قیمه ریزه، ماشکی، اش رشته، کوفته، اش کشک ، ابگوشت ، تاس کباب ، کوکو سبزی ،کباب شامی ،کوکو سیب زمینی ، الویه و سایر غذاهای معروف دیگر می باشد. این روستا دارای یک مسجد جامع بزرگ ویک حسینیه جنب ان می باشد . دین مردم این روستا اسلام و مذهب شان شیعه است. روستای محمدیه دارای یک قسمت قدیمی و یک قسمت نوساز میباشد. یک مرکز ترک اعتیاد و یک مرکز اطلاع رسانی در مورد باز پروری معتادان بنام کنگره ۶۰ در این روستا در دهه ۸۰ و ۹۰ تاسیس شده اند. زبان مردم روستای محمدیه فلا ورجان فارسی همراه با کمی لهجه میباشد. این روستا دارای یک مدرسه ابتدایی و یک مهد کودک و یک پیش دبستانی می باشد. پارک زیبای محمدیه تازه تاسیس و دارای فضای سبز، بخش ادوات ورزشی و نرمشی، زمین بازی و پارک اسباب بازی کودکان میباشد که این پارک در بین روستاهای همجوار معروف است. زمین فوتبال بزرگ و خاکی نزدیک باغ رضوان روستا قرار گرفته است. اکثر کارگاههای این روستا اسانسور سازی هستند. شغل زنان خانه داری و قالیبافی و پرورش دام می باشد. تعداد زیادی از افراد این روستا کارمند، مهندس، معلم ، بنا و کارگر هستند. یک خانه بهداشت با یک بهورز و پزشک و یک پست بانک در ان مشغول خدمت رسانی هستند. روستای محمدیه در زمان ۸ سال دفاع مقدس تعداد ۵ شهید یک اسیر و چندین جانباز در راه خدا و دفاع از وطن و نوامیس خود تقدیم نموده است. روستای محمدیه فلاورجان دارای زیر ساخت های اب، برق، گاز و فاضلاب میباشد. جمعیت روستا حدود ۲۰۰۰ نفر و مساحت روستا حدود یک کیلومترمربع است. مردم این روستا خونگرم و مهماندوست و بسیار باصفا هستند. اکثر ازدواج ها درون روستایی میباشند. این روستا با رودخانه زاینده رود حدود ۲ کیلومتر فاصله دارد و در ۶کیلومتری شهر فلاورجان و در ۷ کیلومتری فولادشهر و با شهر اصفهان ۱۸ میلومتر فاصله دارد. مراسمات روستای محمدیه از قبیل ایام مذهبی و عروسی ها شبیه مراسمات شهر اصفهان می باشد. اب و هوای روستای محمدیه با تابستان گرم و زمستان نسبتا سرد و بهاری معتدل و پاییز خوش اب و هوا میباشد. از جمله پرندگان مهاجر به این روستا در فصل زمستان کلاغ سیاه و پرندگان دایمی نظیر کلاغ ابلق، کلاغ جارک، گنجشک، یاکریم، کبوتر، پرستو، لکلک، سار وجغد میاشد. نیازهای مردم این روستا بیشتر در شهر فلاورجان تهیه می شود. از جمله بازارهای این روستا جمعه بازار است. در قدیم روستای بصورت ارباب و رعیتی و دارای کدخدا بوده است که جای خود را به شورای اسلامی و دهیاری داده است و هم اکنون در راه خدمت رسانی به مردم محمدیه هستند. در بافت قدیمی روستا خانه ها یصورت تاغ و چشمه با مصالح گل و خشت و در قسمت نوساز بصورت ساختمان شهری و اپارتمانی است. در زمان قبل از انقلاب قسمتی از روستای محمدیه متعلق به ارامنه بوده است که به کلی مهاجرت نموده اند. ساختار خیابانکشی روستا بسیار منظم با یک خیابان اصلی و خیابانها و کوچه های فرعی میباشد. لباس مردان در زمان قدیم جلیقه، پالتو زمستانی، پیراهن سفید بدون یغه یا گرد دوزز و شلوار کرباس دبیت مشکی پاچه گشاد با کلاه نمدی بوده است که فعلا بصورت انگشت شمار قابل مشاهده است. کشاورزی در قدیم با گاو و ادوات دست ساز بوده است. زنان در زمان قدیم در کلیه کارهای کشاورزی مشارکت فعال داشته اند. نان خانگی به تعداد معدود در منازل پخته می شود. مهاجرت روستاییان در دهه ۷۰ شروع شده و ادامه دارد. تهیه و تدوین: مهندس عبدااله شمس