2.2K
تجریش نام شهری در شمال کلانشهر تهران و مرکز شهرستان شمیرانات در استان تهران است. میدان تجریش که نقطهی پایانی خیابان ولیعصر است، یکی از مکانهای تجاری...
تجریش نام شهری در شمال کلانشهر تهران و مرکز شهرستان شمیرانات در استان تهران است. میدان تجریش که نقطهی پایانی خیابان ولیعصر است، یکی از مکانهای تجاری و شلوغ تهران بهشمار میرود. بازار تجریش، تکیه بزرگ تجریش و امامزاده صالح از نقاط دیدنی محلهی تجریشاند.
دانشنامه ایرانیکا درباب زبان منطقه قصران آورده است که باید به دو بخش باید تقسیم شود . زبان بومیان شمال و شمال شرق منطقه بخش درونی قصران نزدیکی بسیار زیادی به زبان مازندرانی دارد. گویش منطقه جنوبی از اوشان در مرکز تا جیرود و تجریش در جنوب شمیران گونه ای فارسی-مازندرانی است و ویژگی های زبانهای کاسپین را دارد در سال های دور آن دسته از بومیان تهران که در محدوده ونک و شمیران سکونت داشتند بدلیل مجاورت با استان مازندران لهجه مازندرانی داشتند . والنتین ژوکوفسکی خاورشناس و زبان شناس روس اواخر قرن ۱۹ میلادی در سفری که به ایران داشت در حوالی شمیران با گویش تجریشی آشنا شده و در آثارش به این گویش اشاره میکند؛ گویشی که شباهت بسیاری با گویش مازندرانی دارد .تا امروز در محدودههایی از جمله سرآسیاب دولاب، شاه عبدالعظیم و... هنوز هم افرادی با لهجه شمرانی صحبت کنند؛ لهجهای که ملایم شده گویش مازنی است.
مترو ؛
اولین ایستگاه خط یک متروی تهران (تجریش - کهریزک) با نام تجریش در میدان قدس واقع شده است .
اتوبوسرانی؛
از قدیم خطوط اتوبوسرانی مختلفی از دو میدان اصلی یعنی میدان قدس و پل تجریش به مناطق مختلف سرویس رسانی داشته و دارند که به تفکیک خطوط اتوبوسرانی منتهی به این میادین خطوط ذیل میباشد:
"پایانه تجریش": این محل پیش از این معروف به پل تجریش بود و خطوط مختلفی به مقاصد میدان امام خمینی ، میدان هفت تیر ، میدان آرژانتین ، متروی شهید حقانی ، میدان دربند ، جمالزاده(میدان انقلاب) ، متروی نواب ، پایانه آزادی ، میدان صنعت دایر بود که همگی آنها منحل شده اند و خطوط باقی مانده عبارتند از :
"میدان قدس" : این محل پیش از این دارای خطوطی به مقاصد میدان امام خمینی ، میدان هفت تیر ، پایانه شهید قندی (سید خندان) ، میدان اختیاریه بود هم اکنون خطوط ذیل در این میدان دایر است :
در گذشته به میدان قدس کنونی، میدان تجریش گفته میشد و به میدان تجریش کنونی، سرپل تجریش گفته میشد که با نامگذاریهای جدید خیابانها در بعد انقلاب دچار تغییر شد.
خیابانها و کوچههایی که به میدان تجریش(پل تجریش) میپیوندند به ترتیب پادساعتگرد عبارتند از خیابان شهرداری، فناخسرو (خیابان ثبت)، غلام جعفری (جعفرآباد)، جلالوند (ارم)، ملکی (سعدآباد)، ولیعصر، دربندی (مقصودبیک). خیابان شهرداری بین میدان تجریش (سرپل تجریش) و میدان قدس (میدان تجریش) قرار دارد و گوگل کوچهای است که به امامزاده صالح ختم میشود. خیابانهای بوعلی، صاحبی، آشتیانی منفرد و حکمت از جمله خیابانهایی هستند که دارای استاندارد خیابان سازی نیستند و نیز این خیابانها جزء مناطق قدیمی و فرسودهی تجریش قرار دارند.
اماکن مهم پیرامون میدان تجریش:
هزار سال پیش تجریش، طجرشت خوانده میشد. یکی از روستاهای [[شهرری]]چنانکه راوندی مورخ تاریخ در شرح سلطنت طغرل سلجوقی آوردهاست:
آنگاه سلطان از تبریز به سوی ری رفت تا زفاف به دار الملک باشد. اندک مایه رنج بر وی مستولی شد، به قصران بیرونی، به در ری به دیه طجرشت (تجریش) از جهت خنکی هوا نزول فرمود، چه حرارت هوا بهغایت بود (به سال ۴۵۵ ق).
جالب اینجاست که طغرل در همان تجریش وفات یافت و جنازهاش برای دفن به شهرری منتقل شد. البته مقبرهی متبرکهی صالح ابن موسی کاظم، برادر امام هشتم شیعیان نیز دلیل دیگری بر قدمت این منطقه میباشد. زمانی که او خبر ولیعهدی برادرش را میشنود از عراق راهی ایران میشود. گویا شخصی به نام حسن بهبهانی در پل کرخ که همان کرج امروزیست در تعقیب امامزاده بود که او را در باغ گلشن قریهی تجریش در کنار همان درخت چنار کهنسال به شهادت میرساند. اهالی این منطقه به احترام انتصاب وی به ائمه، برای وی گنبد و بارگاه میسازند. دربارهی مناطق دیگر شمیران اطلاعاتی از گذشتهی دورتر وجود دارد. اما هنوز دربارهی تجریش اطلاعات بیشتری نیست.
تجریش در دامنهی رشته کوه البرز است و میدان تجریش در ارتفاع ۱۶۰۰ متری از سطح دریا قرار دارد.
آب و هوای تجریش معتدل و متمایل به سرد است. بیشینهی دمای آن در تابستانها ۳۶ درجه و کمینهی آن در زمستانها °۲۰- درجه است.
در شهر تجریش قناتهای متعددی وجود داشتهاست و برخی از آنها هنوز هم آبدهی دارند. از جمله قنات امامزاده صالح (مظهر آن در صحن امامزاده)، قنات محمدیه، قنات مقصودبک در کنار رود دربند، قنات سرپل تجریش و قنات کهریزک که مظهر آن در تکیهی پایین تجریش بودهاست.
جمعیت شهر تجریش در ۱۳۳۵ شمسی، ۲۶٬۵۲۵ تن و در سرشماری ۱۳۶۵ شمسی حدود ۴۰٬۰۰۰ تن بود. در سرشماری ۱۳۷۵ شمسی، به علت متصل بودن تجریش به شهر تهران و قرارگرفتن در محدوده تهران بزرگ، جمعیت آن همراه با جمعیت تهران ذکر شد.