سَرابله شهری است در استان ایلام در غرب کشور ایران.این شهر مرکز شهرستان چرداول است و در بخش مرکزی این شهرستان جای گرفته‌است.

وجه تسمیه

واژه «سرابله» از سراب+له تشکیل شده که پسوند له از واژه کردی وله به معنای تلالو نشات گرفته و معنای این ترکیب آبی که تلالو دارد می‌باشد. این واژه که در زبان کردی به صورت (سه‌راوله، Serawle) تلفظ می‌شود در مرکز شهر قرار گرفته و اکنون این سراب به یک مجتمع تفریحی تبدیل شده که باعث زیبای شهر سرابله شده. اسم محلی سرابله (سراوله) می‌تواند ریشه‌ای دیگر هم داشته باشد، (سراو) به معنی سراب و (له) که علاوه بر توضیح متن بالا می‌تواند ریشه دیگری هم داشته باشد، مثلاً:(له) احتمالاً ابتدا (لا: به معنی، کنار) بوده و در گذر زمان مانند خیلی از کلمات دیگر دچار تغییرات شده‌است. سرابله بر گرفته از حاصل اسم مصدر چشمه‌سرابی (سراب_سراو) است، که در کوه‌پایه برندک کوهی با نام (لنه) که حرف (.. ن..) اسم لنه با استفاده از تصغیر و اسم مصدر خورده شده (له) و در آخر این ویرایش زبانی حاصل شده، در واقع مالکیت یا همان تعلق داشتن سراب به برندکی‌ست که (لنه) نام دارد، و همین شناساندن سراب با کوه برندک لنه را نشان می‌دهد، و در پایان موجب نام‌گذاری سراب+له (سرابله) به این نام شده‌است.

وجه تسمیه شهرستان چرداول

نام چرداول بیش از۹۵۰ سال قدمت دارد که به معنی سرزمین آباد است و علت نامگذاری چرداول به این نام این است که کلمه چرداول از چهاردول گرفته شده که دول در زبان لری فیلی به معنی سرزمین آباد و هموار است که بعبارت دیگر چرداول از چهار دول ۱- دول آسمان آباد ۲- دول زنجیره تا سرابله ۳- دول ریزه‌وند تشکیل شده‌است.

اقتصاد

عمده کار مردم این شهر کشاورزی است و بیشترین کشاورزی آنان را کشت گندم، جو، نخود، عدس و کشت برنج تشکیل می‌دهد. برنج سرابله به نام برنج عنبربو (خوش‌بو) معروف است.

زبان

زبان ساکنین سرابله کوردی است

ارتفاع

ارتفاع این شهر از سطح دریا ۱۰۵۰ متر است. آب و هوای این شهر کوهستانی است.

جمعیت

طبق سایت آمار ایران جمعیت این شهر ۲۰٬۰۰۰نفر است که ترکیب آن‌ها از ایل خزل، ایل ریزه وند، ایل کلهر و ایلات مختلف هستند..

آثار تاریخی

۱- مقبرهٔ امامزاده قاسم(ع)، از نوادگان امام موسی بن جعفر (ع)- مربوط به سده‌های آغازین دورهٔ اسلامی ۲-آتشکده موشکان که قدمت آن به دوران ساسانیان می‌رسد.

منابع

• اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: مؤسسهٔ جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی، ۱۳۸۳ خ.