میان گاله، روستایی است از توابع بخش مرکزی شهرستان نکا در استان مازندران ایران.

جمعیت

این روستا در دهستان مهروان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال 1395، جمعیت آن 1039 نفر (348 خانوار) بوده‌است.

موقعيت سياسی و جغرافيايی

روستاي ميانگاله در قسمت جنوب غربي دهستان مهروان ،بخش مركزي شهرستان نكا واقع شده‌است.اين روستا از شمال به روستاهاي درزيمحله و ندافخيل،از جنوب به روستاي چناربن،از شرق به روستاي گل خيل و از غرب به شهر نكا محدود مي باشد.

روستاي ميانگاله با 53درجه و 19دقيقه طول جغرافيايي و 36درجه و41دقيقه عرض جغرافيايي واقع شده‌است و يكي از روستاهاي تابعه شهرستان نكا مي باشد.به فاصله سه كيلومتر سمت شرقي شهرستان قرار دارد.در حواشي سلسله جبال البرز به فاصله 2000متر واقع شده‌است.

پس از انقلاب اسلامی

روستای میانگله در جریان وقایع انقلاب اسلامی و جنگ ایران و عراق از مناطق پیشرو بود به طوری که تعداد 27 نفر از این روستا کشته‌ شده‌اند که از این تعداد ۲۶ تن در جریان جنگ ایران و عراق و ۱ تن در رویداد کشتار حجاج در مکه کشته شده‌اند.

ويژگيهای طبيعی و اقليمی

اين روستا از لحاظ اوضاع طبيعي و اقليمي(آب و هوا،جهت و شدت باد،ويژگيهاي زمين شناسي وطبيعي) تابع منطقه جلگه خزري است.شيب روستا از جنوب (ارتفاعات البرز)به شمال است.و براي ايجاد كانيو و  جداول هدايت آبهاي سطحي مهمترين شرط برنامه ريزي روستايي مي باشد.

وضعيت تاريخی روستا

سابقه تاريخي روستاي ميانگاله بر اساس اقوال اجداد به 250سال مي رسد.ولي براساس كشف سنگ علامت قبور در سال 1390،قدمت روستا به 1200سال مي رسد.

وجه تسميه روستا براساس علمي و جغرافيايي اين است كه در گذشته در اين محل مورد رويش حصير كه به زبان مازندراني گاله ناميده مي شود،وبه علت خوش آب و هوا بودن آن مهاجرين در ميان آن‌ها سكونت يافته‌اند و به تدريج ميانگاله بر سر زبانها افتاد و امروزه نام رسمي اين روستا برگزيده شده‌است.

آثار باستانی روستا

آثار باستاني روستا شامل تكيه  و امامزاده عبداله ع در داخل روستا است. حسینيه به دو صورت  از سبكهاي معماري  ايران  يعني صفويه و قاجاريه در ساخت اين بنا بكار برده شده بود.ساختمان آن دو قسمت مردانه و زنانه مي باشد.

ساختمان امامزاده عبداله نيز داراي ساختمان قديمي بود و توسط اهالي با همكاري اداره اوقاف نوسازي گرديد. و داراي كرامات فراواني است كه مورد زيارت اهالي و روستاهاي ديگر قرار دارد.

مراحل تاريخی توسعه بافت روستا

در اين قسمت داراي دو مرحله است.مرحله اول مربوط به دوران قبل از انقلاب است كه توسعه آن در تمام زمينه‌ها به كندي انجام مي شد. مرحله دوم مربوط  به بعد از انقلاب است  كه توسعه آن به دليل افزايش جمعيت،بافت فيزيكي آن،

تخريب  منابع  طبيعي  به جهت اسكان و توسعه اراضي كشاورزي از اوايل  سكونت اين روستا سريعتر صورت گرفته‌است.

سابقه بروز حوادث طبيعی

اين روستا همانند  ساير نقاط مازندرا ن  در گسل مازندران واقع شده‌است و اين گسل نيز فعال  مي باشد  و گهگاهی زمين لرزه احساس مي شود.از لحاظ خشكسالي نيز در فصل تابستان  اتفاق مي افتد و خسارات زيادي به كشاورزي و دامداري وارد مي كند.

منابع