بورکی سفلی، روستایی از توابع بخش خشت و کمارج شهرستان کازرون در استان فارس ایران است.

Boorekey بورکی نه تنها سه روستا به نام بورکی یکی در نزدیکی مرودشت و دوتای دیگر در دشت خشت هست بلکه به قلم دکتر محمود دهقانی در سال ۱۳۷۴ کتاب رمان روستائی به سبک نگارشی کلاسیک با نام بورکی نیز به چاپ رسیده که در کتابخانه ملی ایران نام آن ثبت است. ناشر کتاب "بورکی" انتشارات نوید شیراز است.

طایفه‌ها ی ساکن در بورکی

دهستان بورکی در دشت خشت به سه محله تقسیم شده. قسمتی که به جاده شیراز و بوشهر شهر کنارتخته نزدیک است محله بالائی، قسمتی که به شهر خشت نزدیک است محله پائینی و میانه دهستان بورکی را محله میانی می‌نامند. یکی از ویژه گی‌های منحصربه‌فرد دهستان بورکی چند فرهنگی بودن آن ذکر شده‌است. اگر به گذشته و تاریخ مهاجرت مردم دهستان بورکی مراجعه شود، چنین است که هرطایفه‌ای برای خود سنت و رسومی داشته‌اند و از جاهای دیگر به این روستا کوچ کرده‌اند. طایفه "موردکی" از موردک در نزدیکی تنگ ابو الحیات و چنار شاهیجان، طایفه "نمد مال ها" از دلوار تنگستان، طایفه "دریسی ها" از دریس، طایفه "لیراوی ها" از لیراو، طایفه "مشتونی ها" از مشتون و گروه‌های دیگر هریک از نقاطی دور به دهستان بورکی در دشت خشت مهاجرت کرده‌اند. دلیل عمده این مهاجرت‌ها احتمالاً مساعد بودن آب و هوا یا سهولت فراهم آوردن آذوقه در روزگاران گذشته ذکر شده‌است. روستای کوچکتری نیز به نام بورکی آغالی (بورکی سفلی) در دشت خشت هست. زبان هر سه روستای بورکی در استان فارس ایران، فارسی است.

بورکی آغالی (سفلی) در حاشیه شمالی رودخانه شاهپور و در انتهایی‌ترین نقطه بخش خشت و کمارج قرار دارد. جمعیت آن بر اساس سرشماری سال 1395 برابر با 261 نفر بوده‌است. شغل اصلی ساکنان این روستا کشاورزی و دامداری است. این روستا در دامنه کوه قرار دارد و دارای آب و هوای چهار فصل و بسیار خوبی است. منابع آب زیرزمینی با کیفیت بسیار خوب دارد. کیفیت اراضی کشاورزی آن نیز بسیار خوب است. محصولات کشاورزی آن شامل خرما، گندم، جو و انواع سبزی و صیفی است. خرمای آن یکی از مرغوبترین خرماهای منطقه خشت است. از نقاط دیدنی و زیارتی این روستا امامزاده نجیم و امامزاده محمد را می‌توان نام برد که قبرستان روستا در جوار این دو امامزاده قرار دارد. این روستا دارای طبیعت بسیار زیبا شامل کوه، رودخانه، جلگه و باغ‌های نخیلات و مزارع سبزی و صیفی و غلات است. از کوه‌های مهم و زیبای آن می‌توان کوه پهن، کوه کارده، کوه قبله ای، کوه چکرل و تنگ زردی را نام برد. در این کوه‌ها انواع درختان و بوته‌های جنگلی نظیر بنه، کلخنگ، بادام کوهی، کنار، تنگس، انجیر کوهی و کرتل و انواع گیاهان مرتعی یکساله و چند ساله رویش دارند. گیاهان دارویی فراوانی در این کوه‌ها می‌روید. گیاهانی نظیر هلپه، سربرنجاس، گل گاوزبان، آویشن شیرازی، شکر شفا و موشکورک در این کوه‌ها می‌رویند. یک نوع زنبور عسل وحش سیاه رنگ با اندازه ای کوچکتر از زنبور اهلی، در این کوه‌ها زندگی می‌کند که عسل طبیعی و با کیفیت عالی تولید می‌کند. از حیات وحش این روستا نیز می‌توان انواع پستانداران نظیر بز کوهی، میش کوهی، گرگ، شغال، روباه و پلنگ را نام برد. گر چه جمعیت حیوان پلنگ بر اثر کمبود غذای آن در طبیعت کاهش یافته که می‌توان گفت ازبین رفته است. انواع پرندگان مانند کبک، تیهو، کبوتر چاهی، کبوتر کری (قمری)، کنجشک، بلبل شیرازی، تسول، فندوق، کلکلاتین، گنجشک گندمی، هوبره، دراج، کلاغ سبز، کلاغ مشکی، مرغان ماهی خوار حاشیه رودخانه، انواع پرندگان شکاری مانند عقاب (مهاجر) در این کوه‌ها دیده شده‌است. وجود دو رودخانه شاهپور و تلخو (تلخ آب) در حاشیه این روستا، زیستگاه بسیار خوبی برای انواع ماهیها، مارماهیها، خرچنگ‌ها و سایر آبزیان ایجاد کرده‌است. انواع خزندگان مانند مار، افعی، مارمولک، گرگراک و بزدوشک در این کوه‌ها زندگی میکنند. ولی متأسفانه بعضی از این حیوانات ازبین رفته‌اند و یا بسیار کمیاب شده‌اند.

جمعیت

این روستا در دهستان خشت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۲۶۹ نفر (۴۶خانوار) بوده‌است.

منابع

• «نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۱ ژانویه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱ ژانویه ۲۰۱۳.