شهر زیرآب یکی از چهار شهر شهرستان سواد کوه در استان مازندران ایران است. زبان مردم شهر زیرآب زبان مازندرانی هست.

شهر زیرآب از جنوب به شهر پل سفید و از شمال به شهر شیرگاه راه دارد. جادهٔ ارتباطی تهران-شمال از میان این شهر زیبا می‌گذرد. همچنین راه‌آهن تهران – شمال از این شهر می‌گذرد. شغل بیشتر مردم این شهر کشاورزی و دامداری و کار در معادن زغال‌سنگ است.

این شهر دارای شش کیلومتر مربع وسعت و جمعیتی بالغ بر شانزده هزار نفر می‌باشد که با در نظر گرفتن روستاهای همجوار، جمعیت ان به حدود بیست هزار نفر می‌رسد.

قدیمی‌ترین اسمی که از زیرآب بجا مانده زو و دشت یا زیور و دشت است که زو یا زیو به معنی روشن یا آب روشن می‌باشد و عده‌ای معتقدند نام اولیه زیرآب امارت سر بوده سپس به رباط سر تغییر یافته و بعد از آن به عبدالحق معروف شده و پس از احداث ایستگاه راه آهن در این شهر به زیرآب تغییر یافته‌است. زیراب می‌تواند به عنوان یکی از قطبهای گردشگری کشور مطرح باشد زیرا نخستین نگاه از بیرون منطقه را منطقه‌ای کوهستانی و سرسبز و پر طراوت می‌نمایاند. منطقه‌ای بکر و دست نخورده که در بدو امر بیننده را مدهوش و سرگشته از دیدار تابلویی زیبا می‌نماید که دست طبیعت بر پهنه کوهستانی اش ترسیم کرده‌است. این شهر سرشار از منابع زیرزمینی و سطحی مانند زغال سنگ، سیلیس، فلورین، کوارتز، و نظایر آن می‌باشد.

مهم‌ترین مشکل مردم و جوانان این شهر، تعطیلی شرکت زغال سنگ البرز مرکزی است که موجب بیکاری و مهاجرت بسیاری از جوانان این شهر به شهرهای بزرگتر شده‌است.

شهر زیرآب علی‌رغم بهره‌مندی از مواهب خدادادی و طبیعت بسیار ناب و زیبا، به علت کم توجهی، محرومیت‌هایش را در پشت رخ سبز گونه اش پنهان کرده‌است. شهر زیرآب به علت پتانسیل بسیار قوی که در زمینهٔ گردشگری دارد می‌تواند به یکی از قطب‌های گردشگری ایران تبدیل شود. این شهر یکی از مناطق محروم استان مازندران به‌شمار می‌آید.

از ابتدای سال ۱۳۹۲ با تبدیل شهر زیراب به بخش و تشکیل شهرستان سوادکوه شمالی به مرکزیت شیرگاه تقسیمات سیاسی شهرستان دچار تغییر شده‌است. امامزاده عبدالحق یکی از مکان‌های زیارتی شهر زیر آب می‌باشد

عوامل بوجود آمدن شهر زیرآب را می‌توان به دو پدیده نسبت داد:

۱- وجود بقعه مبارکه امامزاده عبدالحق که به عنوان یکی از اماکن متبرکه استان به‌شمار می‌رود و عامل جذب و توجه مردم به این منطقه گردید.

۲- وجود رودخانه تالار که به عنوان یک پدیده طبیعی عامل ثبات جمعیت و نیز تأمین معشیت مردم بر پایه کشاورزی و دامداری بوده که پس از جذب و سکونت مردم در اطراف امامزاده عبدالحق و دیگر مناطق بر اساس تقسیمات کشوری در سال ۱۳۳۵ با تشکیل شهرداری در زیرآب به عنوان یک شهر قلمداد گردید. زیرآب از نظر آب و هوا دارای شرایط بسیار عالی می‌باشد که دور تا دور آن محصور گردیده از جنگلهای سرسبز خدادادی و نیز عبور رودخانه تالار از وسط شهر و تقسیم آن به دو قسمت جنوبی و شمالی و عبور جاده ترانزیتی تهران- شمال از وسط شهر نظر هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌نماید.

منابع

• تارنگار رسمی شهرستان سوادکوه

پیوند به بیرون

عکس‌های شهر زیراب * آشنایی با منطقه زیراب سوادکوه - سایت جامع اطلاعات املاک ییلاقی و ساحلی مازندران سره