17.2K
مسجدسلیمان شهری تاریخی در میان کوههای زاگرس و از شهرهای بختیاری نشین استان خوزستان در کشور ایران است. عملیات استخراج نفت، برای نخستین بار در خاورمیان...
مسجدسلیمان شهری تاریخی در میان کوههای زاگرس و از شهرهای بختیاری نشین استان خوزستان در کشور ایران است. عملیات استخراج نفت، برای نخستین بار در خاورمیانه در سال ۱۹۰۸ میلادی توسط کنسرسیوم دارسی از این شهر و با چاه شماره یک، در میدان نفتی مسجد سلیمان آغاز گردید.مردم مسجدسلیمان از طوایف گوناگون ایل بزرگ بختیاری هستند.مسجدسلیمان (پارسوماش)از نخستین شهرهای پارسی خوزستان میباشد
روستاهای اندیکا و لالی عنبر هفت شهیدان گلگیراز بخشهای تابعه اطراف این شهر بودند؛ که در چند سال اخیر بخشهای اندیکا و لالی به شهرستان تغییر یافتهاند. از دیدنیهای این شهر میتوان به اولین چاه نفتی در خاورمیانه دامنه کوه آسماری، تفرجگاه تمبی، گُلگیر، معبد سرمسجد و معبد برد نشانده اشاره کرد. یکی از عوامل ایجاد و گسترش شهر مسجدسلیمان، اکتشاف نفت در این منطقه بود.
مسجدسلیمان را در دوره تمدن ایلام آساک مینامیدند که بخشی از منطقه سیماش عیلام تلقی میشد؛ ولی پس از حمله آریاییها و شکست عیلامیان نام آن به «پارسوماش» تغییر پیدا کرد. در فاصله اواسط سدهٔ ۹ تا اوایل سدهٔ ۷ پیش از میلاد قومی آریایی به نام «پارسوا» از دامنههای شمال غربی زاگرس و کوههای بختیاری به جلگه خوزستان فرود آمدند و مسجدسلیمان کنونی از جمله مناطقی بود که در آن سکنی گزیدند. این قوم نیمه بدوی که متکی بر معیشت شبانی و به ویژه تربیت اسب بودند، بعد از آشنایی با کشاورزی و ترک کوچنشینی، در نواحی کوهپایهای جلگه، شهر تازهای بنا نهادند و آن را به یاد سرزمین گذشته خود که «پارسوا» نام داشت، «پارسوماش» خواندند.در شمال شرقی مسجدسلیمان بر روی تپهای باستانی بنام سرمسجد آتشکدهای مربوط به آن دوران وجود دارد که پروفسور گیرشمن باستانشناس فرانسوی این آتشکده را مربوط به دوران پارسها میداند و آن را زادگاه چیش پش اول هخامنشی جد کوروش بزرگ میداند. مسجدسلیمان را در قدیم سرمسجد مینامیدند و علت آن وجود این آتشکدهٔ باستانی بود. در زمان حمله اعراب تازیها میخواستند که آن را از بین ببرند اما ایرانیان به دروغ به آنها گفتند که این معبد ساخت سلیمان نبی میباشد و چون سلیمان بسیار مورد احترام اعراب بود آنها از این عمل سر باز زدند. در سال ۱۳۰۳ هجری شمسی هنگام بازدید رضاخان از سرمسجد وقتی که او این ماجرا را شنید دستور به تغییر نام سرمسجد به مسجدسلیمان داد و بدین ترتیب در سال ۱۳۰۵ و به تصویب مجلس شورای ملی نام مسجدسلیمان را بر این شهر نهادند.
اعتقاد ایرانیان به آتش به عنوان نمادی از اهورامزدا و جوشش روغن مقدس قابل اشتعال بر سطح زمین در شهر پارسوماش باعث شد تا این شهر دارای آتشکدههای همیشه جاویدان شده و بنابراین شهر از لحاظ مذهبی نیز به شدت اهمیت یافت، به گونهای که آتش این آتشکده تا زمان «هارون الرشید» نیز روشن بود.
اهمیت مذهبی و اعتقادات مردم به پاک و مقدس بودن این شهر به حدی زیاد گردید که حتی بعد از ورود اسلام، ایرانیان برای زیارت به این شهر مراجعه مینمودند؛ لذا هویت مذهبی آن مانند دیگر اماکن مقدس همچنان باقیمانده و نام «مسجدسلیمان» نیز در همین راستا بر آن اطلاق گردید. اما حتی این نامگذاری از غروب اولیه شهر در زمان هارون جلوگیری نکرد.
طلوع دوبارهٔ مسجدسلیمان، بعد از گذشت چندین سده در ۴ بامداد ۵ خرداد ۱۲۸۷ هجری شمسی (۱۹۰۸میلادی) با فوران نفت از میدان نفتی نمرهیک در میانه مسجدسلیمان کنونی آغاز گردید. فورانی که حیات اقتصادی و اجتماعی مسجدسلیمان و بعد ایران را دگرگون کرد. بعد از کشف و فوران نفت در مسجدسلیمان با دخالت دولت انگلیس، شرکت سندیکای امتیازات، متعلق به ویلیام ناکس دارسی به شرکت «نفت ایران و انگلیس» تبدیل شد.
با اتمام خط لوله مسجدسلیمان به آبادان از ۱۹۱۲ میلادی حیات مجدد مسجدسلیمان آغاز شد. استخراج نفت که در این سال ۴۳ هزار تن بود تا آخر جنگ اول جهانی به سالیانه ۱ میلیون تن و تا ۱۹۲۵ میلادی به بیش از ۴ میلیون تن در سال رسید.مسجدسلیمان تا سال ۱۹۲۸ میلادی تنها منبع استخراج نفت ایران بود تا در این سال در میدان نفتی عظیم هفتگل نیز فوران نفت آغاز و مسجدسلیمان در تولید نفت از انحصار خارج شد. اما تولید در منطقه همچنان افزایش یافت بهطوریکه در سال ۱۳۱۴ ه.ش (۱۹۳۵میلادی) اوج تولید در سراسر بهرهبرداری (۱۲۷ هزار بشکه در روز) رسید. بعد از اُفتی کوتاه در تولید نفت به علت ملی شدن این صنعت در ایران (۱۳۳۳–۱۳۳۰) به دلیل برنامه شرکت نفت ایران و انگلیس و دولت انگلیس بار دیگر استخراج نفت افزون شد که تا سال ۱۳۴۵ کمابیش ثابت بود. اما از این سال به بعد تولید نفت به سرعت کاهش یافت و بعد از بسته شدن چاهها در سالهای ۱۳۵۹ و ۱۳۶۰ تولید سالیانه آن به حدود تولید روزانه در گذشته محدود گشت. دلیل کم شدن تولید نفت این بود که بعد از حدود ۷۰ سال بهرهبرداری مداوم ۹۸٪ از مقدار نفت قابل حصول به صورت طبیعی از منطقه استخراج شد و از آنجا که بهرهبرداری از سایر میدانهای نفتی به ویژه میدانهای نفتی مرزی از اولویت برخوردار گردید، استخراج نفت در مسجدسلیمان که میبایست با تزریق آب یا گاز انجام پذیرد و این خود نیز مشکلاتی را به دنبال دارد، متوقف شد.
در تاریخ ۲۸ ماه مه سال ۱۹۰۱ میلادی، در زمان سلطنت مظفرالدین شاه قاجار، ویلیام ناکس دارسی، تاجر بزرگ طلا در انگلستان امتیاز کشف نفت ایران را از آن خود کرد و برای این منظور جورج برنارد رینولدز را که تجربیاتی در زمینه حفاری نفت در مناطق نفت خیز سوماترا را داشت، برای اکتشاف و استخراج نفت به استخدام خود درآورد. رینولدز در پایان سال ۱۹۰۲ میلادی عملیات حفاری اولین چاه در چاه سرخ واقع در قصر شیرین و همچنین شاردین در رامهرمز را آغاز کرد و همزمان مقدمات حفاری در منطقه نفتون مسجدسلیمان را مهیا ساخت.
پس از دو سال حفاری در شاردین، گروه رینولدز به این نتیجه رسیدند که در این نقطه نمیتوانند به نفت برسند. سرمایه شرکت که در انگلیس تشکیل شده بود تا در ایران به نفت دست یابد. به علت طولانی شدن کار، دوره حفاری به پایان خود میرسید و ویلیام ناکس دارسی که از پیدا شدن نفت در این سرزمین قطع امید کرده بود طی تلگرافی از رینولدز خواست تا حفاری را تعطیل کند. اما علائم موجود و وجود آتشگاه و نیز حوضچهای که خود به خود قیر از آن میجوشید و یادداشتهای مورخین و باستان شناسان که تصریح کرده بودند در ناحیه نفتون نفت فراوان به دست میآید، سرمهندس رینولدز را که از مدتی پیش در آنجا به کار حفاری مشغول بود، امیدوار کرد و به همین علت وسائل و تجهیزات را به منطقه نفتون در مسجد سلیمان منتقل کردند و در پایان ماه ژانویه سال ۱۹۰۸ میلادی حفاری چاه شماره یک این شهر آغاز شد. گفته میشود تلگراف به دست رینولدز رسیده بود اما چندان به مسجدسلیمان اعتماد داشت که ترجیح داد بدان اعتنایی نکرده و به کار خود ادامه دهد. سرانجام در حالیکه اعضای گروه در اوج ناامیدی به سر میبردند، در ساعت چهار صبح روز پنجم خرداد ماه ۱۲۸۷ خورشیدی برابر با ۲۶ ماه مه ۱۹۰۸ میلادی، مته حفاری از ضخامت زمینی به قطر ۳۰۰ متر عبور کرد و آخرین ضربه خود را به صخره عظیمی که روی منبع نفت قرار داشت فرود آورد، در نتیجه در عمق ۱۱۸۰ پا (۳۶۰ متری) نفت با فشار زیادی تا ۵۰ پا (۱۵ متر) بالاتر از نوک دکل حفاری فوران کرد و کارگران را در خود غرقه ساخت. بدین ترتیب فصل جدیدی در تاریخ کشور رخ داد و ایران به جمع کشورهای نفت خیز جهان پیوست.
این اتفاق، که نخستین اکتشاف نفت در خاورمیانه بهشمار میرفت، حیات اقتصادی و اجتماعی مسجد سلیمان و ایران را دگرگون کرد، چنانکه از این چاه روزانه ۳۶۰۰۰ لیتر (معادل ۸۰۰۰ گالن) نفت استخراج میشد و بعدها در این شهر حداقل ۳۰۰ چاه نفت حفر شد. این شهرک باستانی به یک شهر مدرن و پر رونق بدل شد و جمعیت آن افزایش یافت و خانهها و محلههای جدید برای کارکنان شرکت نفت از مدیران ارشد گرفته تا کارگران ساخته شد.
یکی از نامهایی که به این شهر اطلاق میشود، شهر اولین هاست؛ که دلیل این نامگذاری هم ورود بسیاری از امکانات، دستگاهها، کارخانجات ایران برای اولین بار در این شهر بودهاست. در جدول زیر لیست تعدادی از دهها اولینهای مسجدسلیمان آمدهاست:
شهرستان مسجدسلیمان از دید جغرافیایی در درازای جغرافیایی ۴۸ درجه و ۲۴ دقیقه خاوری و پهنای جغرافیایی ۳۱٫۹۳ درجه و ۴۹٫۳۰ دقیقه شمالی گسترده شدهاست و بلندای آن از روی دریا ۳۷۲ متر میباشد.
شهرستان مسجدسلیمان مانند بیشتر شهرهای خوزستان دارای آب و هوای گرم و نسبتاً خشک میباشد و تابستانی گرم و زمستانی مدیترانهای دارد. میانگین بارش سالانه باران بالای ۴۰۰ میلیمتر و میانگین دما کمتر از -۴ درجه سانتیگراد در زمستان و بیش از ۵۰ درجه سانتیگراد در تابستان میباشد.
مهمترین رودخانه مسجدسلیمان، رود کارون میباشد که از کوههای زاگرس سرچشمه میگیرد و پس از عبور از سدهای شهید عباسپور و مسجدسلیمان از کنار شهر میگذرد. همچنین رودخانه تمبی در جنوب شهر وجود دارد که در ساحل رودخانه پارکها و تفریحگاههایی ساخته شده که از جاذبههای گردشگری شهر بهشمار میروند.
بلندترین ارتفاعات استان خوزستان در شهرستان مسجدسلیمان قرار دارد. این ارتفاعات در مناطق شمال و شمال شرقی شهرستان و در منطقه توریستی اندیکا واقع شدهاند. مرتفعترین قله در محدوده شهرستان مسجدسلیمان، کوه کینو با ارتفاع ۳۷۱۰ متر است. دیگر کوههای بلند مسجدسلیمان عبارتند از لیله، تاراز، منار، دلا، آلا، ادیو، شوه، لندر، دلی و آسماری.
اولین بار نمایش فیلم برای عموم مردم در کشور ایران در این شهر اتفاق افتاد. این شهر هماکنون دارای ۴ سینمای قدیمی میباشد که ۱ سینما تمام فعال، ۲ سینما نیمه فعال و ۱ سینما تعطیل هستند.
مسجدسلیمان دارای دو هتل ۳ ستاره است. به علاوه آن؛ خود شرکت نفت دارای مهمانسراهای ویژهای جهت مهمانان خود میباشد، همچنین در روبروی ترمینال مسافربری ولیعصر یک شرکت خصوصی در حال ساخت یک هتل ۴ستاره میباشد.
برخی ساختمانهای مسجدسلیمان که در دوره فعالیت شرکت نفت ایران و انگلیس ساخته شدهاند سبک معماری انگلیسی داشته که اغلب در اثر گسترش و نوسازی در شهر تخریب شدهاند. بخشهایی از آن هنوز به نامهای انگلیسی آن دوره مانند منطقه کمپ کرسنت و اسکاچ کرسنت و کمیک لب کرسنت (Chemic Lab) معروف است.
محدودهٔ مسجدسلیمان ناهموار و دارای پستی و بلندیهای زیادی است. شرکت نفت منازل و ادارات خود رادر نقاط مناسبتر احداث کرده و به همین دلیل محلههای این شهر از هم فاصله داشتند. در سالهای اخیر به دلیل رشد جمعیت شهر و عدم کنترل اولیهای که بر ساخت و ساز وجود داشت، فاصلهٔ بین محلات کم شده و در بسیاری جاها، کاملاً به هم چسبیده هستند.
نام محلات بیشتر از نام چاههای نفت یا ادارات شرکت نفت گرفته شدهاست؛ مانند نمره یک که از نام چاه شمارهٔ یک گرفته شدهاست. بسیار از محلهها به همین ترتیب به یک نمره خوانده میشوند که بیشترین آن نمره چهل است. اسم برخی محلات هم از نام طوایفی گرفته شده که برای اولین بار در آنجا سکنی گزیدهاند؛ مانند مالجونکی. برخی جاها هم افرادی که از شهرهای دیگر برای کار به مسجدسلیمان آمده بودند، در کنار هم اقامت کرده و خانه ساختهاند؛ مانند لیناصفهانیها یا محل اقامت کارکنان خارجی شاغل در شرکت نفت مانند لین هندیها.
باشگاه مرکزی:ورودی مسجدسلیمان
اگر بگوییم این شهر نخستین شهر صنعتی ایران میباشد گزاف نگفتیم. وجود اولین چاه نفت خاورمیانه، اولین پالایشگاه نفت خاورمیانه، اولین کارخانه گوگردسازی، اولین کارخانه تولید برق و … خود گواه بر این مدعاست. ازجمله دوتن از پرسنل باسابقه صنعت نفت مسجدسلیمان را میتوان علی محمد اسفندیاری و علی طاهری معروف به خانعلی نام برد که هرکدام به ترتیب چهل و هشت و چهل و هفت سال در پالایشگاههای بی بیان خدمت نمودند. هماکنون مسجدسلیمان در بخش صنعت یکی از قطبهای صنعت ایران است. این شهر دارای کارخانجات صنعتی عظیمی از جمله: کارخانه تولید سیمان کارون مسجدسلیمان، سد و نیروگاه مسجدسلیمان که در سال ۱۳۹۲ برای سومین سال پیاپی رتبه اول را در تولید برق کسب کرد، شرکت بهرهبرداری نفت و گاز مسجدسلیمان یکی از ۵ شرکت تابعه مناطق نفت خیز جنوب میباشد که گستردگی آن از ایذه تا ایلام و خرمآباد میرسد، کارخانجات تانکسازی شهید فرخنیا، پالایشگاه گاز مسجدسلیمان، پتروشیمی بزرگ مسجدسلیمان، کارخانجات آلومینیومسازی و … به علاوه اینکه این شهر دارای یک شهرک صنعتی عظیم میباشد که در آن کارخانجات بزرگ و کوچکی از جمله تولید آرد، سوسیس، ماکارونی، صنایع پلاستیک، گونی بافی و … میباشد
اولین استخر شنای ایران در این شهر احداث شد و بدین ترتیب پایهگذار ورود شنا به ایران بود. اولین زمین تنیس و میز پینگ پنگ و بیلیارد هم برای اولین بار در این شهر مورد استفاده قرار گرفت. اولین زمین گلف ایران هم در منطقه بیبییان این شهر بنیان شد و تیم نفت این شهر هماکنون جزو تیمهای شرکتکننده در مسابقات لیگ ایران است. در رشته وزنهبرداری مسجدسلیمان از دیرباز به عنوان یکی از قطبهای وزنهبرداری حضور داشته و تیم نفت مسجدسلیمان سالها عنوان قهرمانی ایران و آسیا را به یدک میکشید از وزنه برداران شهیر این شهر مهران و بهمن مطلق، امیری منگشتی قهرمان آسیا و رکورددار وزن خود در آن زمان، پهلوان شمسی قهرمان کنونی هفت دوره پیشکسوتان جهان و رکورددار جهان، نواب نصیرشلال قهرمان جهان و نایب قهرمان المپیک ۲۰۱۲ لندن اشاره کرد.
این شهر با اهواز مرکز استان خوزستان، ۱۲۵ کیلومتر فاصله دارد که البته با احداث جادهٔ دسترسی جدید به ۸۰ کیلومتر تقلیل خواهد یافت. همچنین این شهر دارای جاده آسفالته تا شهرهای لالی، شوشتر، هفتکل، ایذه، باغملک و استان چهارمحال و بختیاری میباشد.
در شمال شهر در منطقه نفتک واقع است و کار جابجایی مسافران را به وسیله اتوبوسها و سواریهای پلاک کرایه انجام میدهد.
این شهر دارای یک فرودگاه در شمال شرقی خود است که در حال حاضر به نام فرودگاه شهید آسیایی نامیده میشود این فرودگاه اولین فرودگاه کشور بوده و در دوران جنگ ایران و عراق در خدمت هواپیمایی نیروی زمینی ارتش (هوانیروز) بود و طی موشک بارانهای رژیم بعث عراق دچار خسارات و نواقصی شد تا از کاربری عمومی بیفتد اما در سال ۱۳۸۷ و همزمان با یکصدسالگی کشف نفت در این شهر دولت و وزارت نفت با بودجهای ۶ میلیاردی کار ترمیم و بازسازی آن را از سر گرفت و هماکنون آماده خدماترسانی به مردم این شهر و شهرهای اطراف میباشد.
اولین راه آهن ایران در این شهر قرار داشت و جهت حمل بار و باربری مورد استفاده قرار میگرفت که در دوران جنگ هشت ساله از بین رفت.
زبان اهالی این شهر، لری بختیاری است و مردم آن از طوایف مختلف ایل بختیاری هستند.