گلشن روستای کوچکی از توابع بخش شیبکوه شهرستان بندر لنگه در استان هرمزگان واقع در جنوب ایران. این روستا در دهستان بندرچارک قرار دارد و به نام (کوشند) نیز نامیده شده‌است.

پیشینه

در دوران گذشته این روستا مقر حکم قبیله «العبیدلی» بوده‌است. چون در آن دوران قبیله (عبیدلی) بر این منطقه حکمران بودند.

آثار

آثار قلعه‌ای که مقر حاکم بوده در روستا هنوز باقی‌مانده‌است.

محدوده گلشن

از شمال کوه، از جنوب کوه، از مغرب رستمی، و از سمت مشرق به دهنو میر محدود می‌گردد

جمعیت

براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۲۰۳ نفر (۳۶خانوار) بوده‌است که از اهل سنت از شاخه شافعی هستند یعنی از پیروان امام محمد ادریس شافعی می‌باشند، وبزبان عربی تکلم می‌کنند. دارای مسجد، دبستان، آب‌انبار برکه، و دفتر مخابرات می‌باشد.

منابع

• الوحیدی الخنجی، حسین بن علی بن احمد، «تاریخ لنجه»، چاپ دوم، دبی: دارالأمة للنشر والتوزیع، ۱۹۸۸ میلادی.
• محمد صدیق، عبدالرزاق، «صهوة الفارس فی تاریخ عرب فارس»، چاپ اول، شارجه: چاپ خانه المعارف، ۱۹۹۳ میلادی.
• العصیمی، محمد بن دخیل، عرب فارس، چاپ اول، دمام (عربستان سعودی): انتشاراتی الشاطیء الحدیثة، ۱۴۱۸ هجری قمری.
• حاتم، محمد بن غریب، تاریخ عرب الهولة، چاپ اول، قاهره: دارالعرب للطباعة والنشر والتوزیع، ۱۹۹۷ میلادی.
• کامله، القاسمی، بنت شیخ عبدالله، (تاریخ لنجة) مکتبة دبی للتوزیع، الامارات:، چاب دوم، انتشار سال ۱۹۹۳ میلادی. (به عربی).
• بختیاری، سعید، «اتواطلس ایران» ، “ مؤسسه جغرافیایی وکارتگرافی گیتاشناسی، بهار ۱۳۸۴ خورشیدی.