در دوره ساسانی که دین زرتشت، دین رسمی ‌ایران بود، سه آتشکده بزرگ در سه نقطه کشور وجود داشت. اول آذربرزین مهر در خراسان که آتش کشاورزان در آن روشن بود؛ دوم، آتشکده آذر فَرَنبَغ در فارس که به آتش موبدان زرتشتی اختصاص داشت و سوم آتشکده آذرگشسب در آذربایجان که آتش شاهان و جنگاوران در آن شعله‌ور بود. این آتشکده سوم همان تخت سلیمان امروزی (از توابع شهرستان تکاب در استان آذربایجان غربی) است که با فضاهای معماری متنوع و جلوه‌های طبیعی مسحور کننده در فهرست میراث فرهنگی جهان ثبت شده است. یکی از بخش‌های مهم مجموعه تخت سلیمان، ایوان خسرو است که اگرچه بخشی از آن فروریخته اما بزرگ‌ترین ساختمان موجود در تخت سلیمان به شمار می‌رود. اینجا بخشی از کاخ خسرو دوم پرویز (یا شاید خسرو اول، انوشیروان) بوده که متاسفانه در گذر زمان، بر اثر عوامل انسانی به خصوص حملات سپاهیان دشمن و نیز شرایط جغرافیایی منطقه مثل سرما و یخبندان‌های طولانی و زلزله‌های پی درپی صدمات زیادی دیده است. این ایوان 12 متر عرض، 18.5 متر ارتفاع و 27 متر عمق دارد و نشان می‌دهد که معماری دوره ساسانی برای ساختن سازه‌های عظیم به چه حدی از پیشرفت رسیده بود. در کنار ایوان خسرو، ساختمان‌ها و تالارهای دیگری مربوطه به دوره ساسانی وجود دارد که چه به عنوان جایگاه پذیرایی و استراحت و چه به عنوان فضاهای خدماتی کاربرد سلطنتی داشته‌اند و در واقع جزئی از معبد و آتشکده آذرگشسب نیستند.